-50% na wybrane usługi i 100 dni na zwrot!
Znaleziono w kategoriach:
Drodzy Rodzice!
Zapraszam Was i Wasze dzieci do zabawy z Puciem! Każde
pudełko puzzli to sprzyjające rozwojowi malucha
spot kanie z ulubionym bohaterem!
Puzzle są skierowane do dzieci
od 2 lat. W pudełku znajdują się
obrazki główne i uzupełniające.
Na obrazkach głównych jest Pucio
w znanych dziecku codziennych
sytuacjach, takich jak jedzenie
posiłku, poranna toaleta,
ubieranie się. Puzzle uzupełniające
przedstawiają pojedyncze obiekty
zaprezentowane również na obrazku głównym. Dziecko
ma się przyjrzeć obrazkowi głównemu, odnaleźć pasujące
do niego elementy uzupełniające i dołączyć je do
obrazka głównego.
To na pozór proste zadanie wymaga skupienia
uwagi na ilustracji, rozwija spostrzegawczość
CO TU PASUJE?
INSTRUKCJA
POLECAMY TAKŻE KSIĄŻKI O PUCIU
2. Kto pierwszy uzupełni?
Każde dziecko dostaje jeden obrazek sytuacyjny. Elementy
uzupełniające leżą pośrodku, wymieszane. Wszyscy
próbują jak najszybciej uzupełnić swój obrazek, sięgając
po odpowiednie elementy uzupełniające.
3. Kto pierwszy poprawi?
Do obrazków sytuacyjnych dokładamy różne elementy,
także niepasujące, i rozdzielamy zestawy między dzieci.
Na środku stołu kładziemy resztę obrazków
uzupełniających. Zadanie polega na tym, by jak najszybciej
odłączyć niewłaściwe elementy i w ich miejsce dołożyć
poprawne obrazki.
Życzę Państwu dobrej zabawy!
Marta Galewska-Kustra
autorka serii książek o Puciu
i mowę, ale przede wszystkim
pobudza do myślenia. Mimo
niedużej liczby elementów puzzle
dają okazję do wielu zabaw o różnym
stopniu trudności, które należy
dostosować do możliwości dziecka:
1. Pokazujemy dziecku obrazek
z narysowaną sytuacją. Wspólnie
nazywamy znajdujące się na nim obiekty/
czynności („Co robi Pucio? Pucio się myje”. „Co to? To
mydło, ręcznik”). Obok pojedynczo kładziemy elementy
pasujące do obrazka i razem uzupełniamy całość.
Komentujemy: „Co to? To mydło! Pokaż, gdzie jest mydło?
Tak, tu jest mydło. Pasuje!”.
2. Pokazujemy dziecku element z narysowaną sytuacją.
Wspólnie nazywamy znajdujące się na nim obiekty/
czynności („Co robi Pucio? Pucio się
myje”. „Co to? To mydło, ręcznik”).
Obok kładziemy kilka elementów
pasujących do obrazka oraz kilka
do niego niepasujących. Wspólnie
układamy jeden zes taw. Komentujemy:
„Co to? To mydło! Pokaż, gdzie jest mydło? Tak, tu jest
mydło. Pasuje! A tu? Co to? To buty. Pasują? Nie, nie pasują!”.
Robimy tak, aż zbierzemy wszystkie
właściwe puzzle.
3. Pokazujemy 2–3 obrazki
sytuacyjne oraz uzupełniające
(wymieszane ze sobą). Dziecko
samodzielnie łączy pasujące
elementy z obrazkami.
4. Do obrazków sytuacyjnych dokładamy
różne elementy, także niepasujące. Prosimy dziecko, by
naprawiło nasz błąd: „Zobacz, zrobiłam/zrobiłem błąd.
Co tu nie pasuje?”. Dziecko odłącza niewłaściwe obrazki. Aby
jeszcze utrudnić zabawę, możemy poprosić o wyjaśnienie,
dlaczego dany element nie pasuje do sytuacji.
Zabawy na spostrzegawczość z elementem rywalizacji:
1. Kto pierwszy zauważy?
Rozdzielamy między dzieci małe obrazki. Układają je przed
sobą i dokładnie oglądają, żeby je zapamiętać. Kładziemy
na stole stos obrazków sytuacyjnych i po kolei
odkrywamy. Po odsłonięciu każdego dzieci
próbują jak najszybciej dostrzec te elementy
z obrazka sytuacyjnego, które mają na swoich
małych obrazkach. Szybko wypowiadają ich
nazwę i dołączają je do obrazka głównego.
