Pokazać świat Dysku Terryego Pratchetta Paul Kidby

"To nadal magia, nawet jeśli się odkryje, na czym polega".

Sir Terry Pratchett

„Pokazać świat Dysku Terry`ego Pratchetta” prowadzi czytelników za kulisy zadziwiającej współpracy Terry`ego Pratchetta i artysty Paula Kidby`ego. Demonstruje, w jaki sposób Dysk został powołany do wizualnego życia – od najwcześniejszych szkiców do ostatecznych arcydzieł – i jak Terry i Paul reagowali na zjawiska kultury popularnej, wplatając je w dyskowy krajobraz.

Co prawda Terry był niekwestionowanym źródłem pomysłów, ale przez trzy dekady to Paul dzięki artystycznej sile wyrazu przenosił ludzi, miejsca i kawałki lodożerczego bagażu z wiecznie płodnej wyobraźni Terry`ego do naszego świata.

„Pokazać świat Dysku” upominekuje również obrazy, których nie mogliśmy zobaczyć – wczesne projekty okładek wielkich nienapisanych powieści. To wyjątkowe przedstawienie jednego z wielkich literackich związków twórczych, wypełnione nieznanymi dotychczas grafikami i ich prawdziwymi historiami.

Paul Kidby znany jest jako ilustrator dzieł Terry`ego Pratchetta. Rozpoczął współpracę z Terrym w 1992 roku, a od 2002 projektował okładki do powieści o świecie Dysku. Ilustrował również liczne dyskowe publikacje, wśród nich „Sztukę świata Dysku”, bestsellerowego „Ostatniego bohatera”, „Terry Pratchett`s Discworld Imaginarium”, „The Ultimate Discworld Companion” oraz „Dobry omen” autorstwa Terry`ego Pratchetta i Neila Gaimana. W 2023 roku Paul zilustrował „Jak być czarownicą. Poradnik Tiffany Obolałej”.

Terry Pratchett był twórcą bestsellerowego cyklu powieści o świecie Dysku, który otwierał wydany w 1983 roku „Kolor magii”. Łącznie napisał ponad pięćdziesiąt niezwykle popularnych książek, sprzedanych na całym świecie w ponad stu milionach egzemplarzy. Jego powieści były adaptowane przez twórców filmowych i teatralnych. Zdobył wiele nagród, w tym także Medal Carnegie. W 2009 roku otrzymał tytuł szlachecki za zasługi dla literatury, choć ironicznie zapewniał, że największą zasługą dla literatury było to, że zawsze unikał jej pisania.