Powszechna Obrona Terytorialna w bezpieczeństwie narodowym RP Ryszard Jakubczak

W aktualnej Strategii Bezpieczeństwa Narodowego RP z 12 maja 2020 roku silny akcent kładzie się na posiadanie przez Polskę odść militarnej państwa uzyskiwaną poprzez obronę powszechną. I można przyznać, że są to ważnie wektory (filary) strategii państwa usytuowanego w takich warunkach geostrategicznych jak III RP. Wskazuje się także na sojusze – europejski i natowski. Ale do tak zarysowanej strategii podstawą do tego, aby mieć rzeczywisty grunt do tworzenia odści militarnej w ramach obrony powszechnej, a przez to być poważnym partnerem militarnych na własnym terytorium dla sojuszników polityczno-militarnych, może być tylko Obrona Terytorialna, jako komponent sił zbrojnych a nie ich rodzaj o charakterze wojsk wewnętrznych nazywanych WOT.
Skoro obrona państwa ma być powszechna to i Obrona Terytorialna, stanowiąca jej opokę, na której mogą stać filary polskiej obronności, z konieczności powinna być także powszechna. I jest to zgodne z teorią sztuki wojennej i praktyką, z której ta teoria się wywodzi.
Książka Powszechna Obrona Terytorialna w bezpieczeństwie narodowym RP wychodzi naprzeciw założeniom bieżącej Strategii Bezpieczeństwa Narodowego RP, wskazując na usytuowanie i istotny wpływ Obrony Terytorialnej na stan i rozwój bezpieczeństwie narodowym państwa polskiego.
Autor tej publikacji upominekuje teorię strategii Obrony Terytorialnej, jej sztuki operacyjnej oraz taktyki. Podkreśla wagę panowania kinetycznego nad przestrzenią państwa, czego od odrodzenia się państwowości polskiej w 1918 roku do dnia dzisiejszego nie uwzględnia się w rozważaniach strategicznych obrony Polski. A jednak powinno się to czynić, jeśli ma się na względzie odść militarną RP.
Traktując odpowiedzialnie strategicznie powszechną obronę państwa polskiego należy mieć na względzie dwa komponenty sił zbrojnych – operacyjny i terytorialny. Temu pierwszemu poświecono liczne publikacje i zbudowano jego silne struktury oraz opracowano doktrynalne warunki funkcjonowania w czasie pokoju oraz na okres wojny. Drugi w Polsce nie istnieje, a jest strategicznie niezbędny – zaś książka uzasadnia jego funkcjonalność strategiczną, operacyjną i taktyczną oraz humanitarną. Przez co stwarza podwaliny do jego budowy w Polsce.