U progu wielkiego kryzysu. Wielka wojna i przebudowa światowego porządku 1916-1931 Adam Tooze

Najbardziej dokuczliwe kwestie zostają więc wcześniej lub później przekazane historykowi. Ku jego utrapieniu nie przestają być kłopotliwe tylko dlatego, że zostały zamknięte przez męża stanu i pozostawione sobie jako praktycznie rozwiązane. Niebywałe jest to, że historycy, którzy poważnie traktują swą pracę, są w stanie zasnąć nocą – Woodrow Wilson.

Kronika została ukończona. Z jakim uczuciem wstajemy od dwutysięcznej strony pana Churchilla? Z wdzięcznością. Podziwem. Lekko zazdroszcząc mu może jego niezachwianej wiary, że granice, wyścigi, patriotyzmy, a nawet wojny, jeśli zajdzie taka konieczność, są ostatecznymi prawdami ludzkości, dodając w jego ujęciu pewnego rodzaju godności, a nawet szlachetności wydarzeniom, które dla innych są tylko koszmarnym przerywnikiem, czymś, czego należy bez wytchnienia unikać – J. M. Keynes recenzujący książkę Churchilla, The Aftermath.