Przemyślny rycerz don Kichot z Manczy. Część 2 Miguel de Cervantes

Długo oczekiwane pierwsze polskie wydanie krytyczne  drugiej części Don Kichota, w nowym, doskonałym przekładzie Wojciecha Charchalisa. Przygotowane specjalnie z okazji obchodów czterechsetlecia śmierci autora.

Genialna szata graficzna opracowana przez Wojciecha Siudmaka

W roku 1613, osiem lat po publikacji Don Kichota, do Cervantesa dotarła krążąca po Madrycie plotka, że ktoś pisze kontynuację jego powieści.  Oburzony autor, który ‒ zdaje się ‒ w ogóle nie miał takiego  zamiaru, zaczął w pośpiechu przygotowywać swoją drugą część. Gdy latem 1614 pisał właśnie rozdział LIX, niejaki Avellaneda, pisarz do dziś pozostający anonimowy, opublikował Drugą część don Kichota z Manczy. Twórca oryginału był tą powieścią  ewidentnie zniesmaczony, przeredagował więc swój tekst i zrobił z niego dialog z apokryfem, wyszydzając go i bezwzględnie wyśmiewając od prologu aż po ostatnie zdanie. Tym sposobem, prawdopodobnie zupełnie niechcący, powodowany wyłącznie zalewającą go żółcią, Cervantes dopełnił Don Kichota drugą częścią  przygód tytułowego bohatera i ostatecznie stworzył pierwszą w pełni nowożytną powieść europejską.

Fragment książki

Don Kichot to powieść dająca mnóstwo przyjemności, pomyślana jako łańcuch przypadków spotykających dwie wędrujące postaci, które cechują się niemożliwym do pomylenia wyglądem, wysławiają nader charakterystycznie i prześladowane są przez pecha. (...) Postaci niezapomniane.

Darío Villanueva, dyrektor Królewskiej Akademii Hiszpańskiej, z przedmowy

O książce

Dzisiaj możemy właściwiej odczytać myśli genialnego Cervantesa. Don Kichot wkradł się na trwałe do mojej wyobraźni.                                                                                                          

Wojciech Siudmak