Błękitne wstążki dróg Katarzyna Wenta-Mielcarek

Powieść utopijna, której akcja toczy się w latach 50. XXI wieku.
Uporządkowany świat 36-letniej Joanny z dnia na dzień rozsypuje się. Preludium do nadchodzącej katastrofy jest mobbing w pracy. Początkowo bierna, stopniowo uczy się strategii wyjścia z impasu, nie chcąc podporządkować się narzuconym regułom, które odbiera jako niezgodne z jej wewnętrznym kodeksem wartości.
Autorka przenosi czytelnika w fikcyjny i utopijny świat, w którym jedynym realnym niebezpieczeństwem są uzależnienia od używkaów i od gier komputerowych oraz przemoc psychiczna.
Na to ostatnie niebezpieczeństwo najbardziej narażone są dzieci będące ofiarami porwań, które niestety zdarzają się coraz częściej. Jest to nowa forma wojny cywilizacyjnej. Joanna odczuwa irracjonalny lęk o swoją dziesięcioletnią córkę. Jak się okaże, intuicja jej nie zawiedzie i będzie kazała jej odbyć swoistego rodzaju trening survivalowy, by przygotować się na ewentualność wyprawy ratunkowej.
Czytelnik spotka tu dużo nieoczekiwanych zwrotów akcji, czy to wyjeżdżając z bohaterką do Oxfordu, czy lecąc do Shimli (Indie), lub odczuwając siłę natury na mieliznach Oceanu Spokojnego.
Powieść "Błękitne wstążki dróg" przenosi nas w fantazyjny i utopijny świat. Metaforycznie przedstawia jednak aktualne problemy z jakimi borykają się rządy europejskich krajów: Jak chronić obywateli przed terroryzmem? Jak poradzić sobie z globalnym ociepleniem? Czy osoby odmienne kulturowo stanowią jakiekolwiek zagrożenie dla narodowych kultur? Czy zagrożeniem są wartości, jakimi kieruje się indywiduum, niezależnie od kultury pochodzenia?