O pocieszeniu Seneca

Lucius Annaeus Seneca (Seneka Młodszy), ur. ok. 4 r. p.n.e., zm. w 65 r. n.e., pisarz, poeta, filozof rzymski. Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli szkoły stoickiej. Był wychowawcą Nerona, na początku jego rządów miał znaczne wpływy na dworze. W 56 roku n.e. sprawował urząd konsula. Siedem lat później wycofał się z polityki. W 65 roku cesarz Neron oskarżył go o udział w spisku Gajusza Kalpurniusza Pizona, a następnie zmusił do popełnienia samobójstwa. W swych pismach Seneka przestrzega przed uleganiem afektom, wskazuje na wartość pogody ducha, wolnego czasu, na potrzebę ciągłej pracy nad sobą, zmierzającej do wewnętrznej harmonii. Prezentowane w tym tomie dzieła to fragmenty Dialogów, w których autor prowadzi dyskurs z filozofem Epiktetem z Hierapolis.