Irlandzka dziewczyna Edna OBrien

Skandalistka, buntowniczka, ikona. Jedna z najważniejszych irlandzkich pisarek XX wieku

Autobiograficzną Irlandzką dziewczynę napisała jako niemal osiemdziesięciolatka. „Myślałam o wszystkim, co dostałam od losu – o ekstremach radości i smutku, o miłości, tej trudnej i tej nieodwzajemnionej, o sukcesach i porażkach, sławie i rzeziach”, notuje O'Brien i prowadzi nas przez swoje nietuzinkowe życie. Wyklęta córka, nieszablonowa matka, niepokorna rozwodniczka. Ale przede wszystkim wybitna pisarka, prekursorka feminizmu, która jako pierwsza oddała głos całemu pokoleniu irlandzkich kobiet. 

Dzieciństwo spędziła na wsi, wśród książek i przyrody, a potem ruszyła w świat: od klasztornej szkoły w Loughrea, przez Dublin, aż do Londynu. Jej życie towarzyskie i uczuciowe budziło kontrowersje, a organizowane przez nią w Chelsea przyjęcia z udziałem gigantów epoki – hollywoodzkich gwiazd czy największych pisarzy – przeszły do legendy. Irlandzka dziewczyna to błyskotliwa proza i historia przemian społecznych w XX-wiecznej Irlandii opowiedziana głosem wyjątkowej kobiety, której twórczość przetarła szlak i dodała odwagi kolejnym pokoleniom pisarek.

Opinie o książce

Wspomnienia Edny O'Brien to precyzja i głębia. Książka, która we wciągający sposób przeskakuje od jednego klarownie opowiedzianego wydarzenia do drugiego, pozwalając nam ujrzeć autorkę taką, jaką była.

Philip Roth

W „Irlandzkiej dziewczynie” splatają się ogromna uczciwość i wielkie zmagania, radość i smutek – samo życie!”

Alice Munro

Przebłyski wielkiego piękna i kolosalnej siły.

Hilary Mantel

Edna O'Brien od dawna i słusznie uznawana jest za jedną z najwybitniejszych irlandzkich pisarek XX wieku. W parze z długim, bogatym życiem idzie wielki talent.

Dwight Garner, „The New York Times”

Religią O'Brien jest literatura. To pisaniu zawsze była wierna, a jej zapał jest zaraźliwy […]. Nie jest święta. Jest ikoną.”

Stacy Schiff, „The New York Times Book Review”

Edna O'Brien, by odnaleźć siebie, tak jak Joyce i Beckett musiała się udać na wygnanie. Ból zadany rękami obłąkanej Irlandii pchnął ją w prozę, podobnie jak według Audena pchnął Yeatsa w poezję […]. Literatura – jej najwierniejsza towarzyszka, obiekt najgłębszej wiary – przynosi tyle ukojenia, ile tylko może. Autorka odwdzięcza się jej, dorzucając do tego skarbca swój nieujarzmiony liryzm.

Charles McNulty, „Los Angeles Times”

Droga nestorki irlandzkiej literatury współczesnej do międzynarodowej sławy i szacunku krytyków nie była prosta. […] Dziś oczywiście w prozie O'Brien (nie tylko powieściach, ale i genialnych opowiadaniach) dostrzegamy to, co zawsze w nich było: głębokie i szczere opisy kobiecych potrzeb i pragnień, pozbawione sentymentalizmu czy obsceniczności. […] Jej książka to zachwycające urodą języka świadectwo pisarskiej determinacji.

Brad Hooper, Booklist 

Aby stać się sobą, musisz cierpieć, a w miarę upływu czasu wcale nie robi się łatwiej. „Irlandzka dziewczyna” napełniła mnie otuchą jako autoportret wybitnej stylistki oraz kobiety, która wiele przeszła.

Judith Thurman, „The New Yorker” 

Panie i panowie, wstańcie do oklasków, bo nie ma drugiej takiej jak ona. O'Brien po osiemdziesiątce może uchodzić za ikonę, ale w pisaniu, w swojej prozie, skrupulatnej i lirycznej, pełnej piękna i precyzji, jest wyłącznie sobą.

Anne Enright, „The Guardian”