Na marginesie życia Stanisław Grzesiuk

Intrygująca, a zarazem najbardziej przygnębiająca część z trylogii życia Stanisława Grzesiuka.

Poznaj najnowsze wydanie, najbliższe oryginałowi, pozbawione cenzury i skreśleń.

“Na marginesie życia” to opowieść o ostatniej części życia Stanisława Grzesiuka. Rzecz dzieje się już po opuszczeniu obozu koncentracyjnego, z którego mężczyzna przywiózł gruźlicę. Właśnie dlatego pozycja opisuje moment, gdy trafił do sanatoriów, gdzie leczył się na tę chorobę. Czuł wówczas nieuchronność śmierci, która wciąż nad nim wisiała i nie wiadomo było, kiedy przepuści atak i zostawi go z niczym.

Pozycja nie skupia się wyłącznie na osobie jej autora, ale również na innych osobach chorych na gruźlicę. Dzięki tak wnikliwemu studium Czytelnik ma okazję dowiedzieć się, jak wyglądały realia w obliczu tej choroby, zwłaszcza że cierpiało na nią bardzo wielu ludzi.

Galeria postaci przedstawionych w książce jest ogromna. Jedni są bardzo silni, wytrwali, wierzą, że nadejdzie lepsze jutro, inni z kolei już dawno się poddali, bo nie widzą sensu w jakiejkolwiek walce. Można natrafić na osoby niezwykle inteligentne, zamożne i te biedniejsze, które zmagają się dokładnie z tym samym problemem zdrowotnym.

Grzesiuk napisał o sanatoryjnej rzeczywistości, o tym, jak wielu ludzi, w tym najbliższych odwraca się od kuracjuszy. Wielu z nich wytykano palcami, jak przeklętych. On jednak starał się zachować optymizm i rozsiewać go wokół siebie, aż do końca swoich dni.

O autorze

Stanisław Grzesiuk (1918–1963), pisarz, pieśniarz, zwany bardem Czerniakowa. Urodzony w Małkowie koło Chełma. Od drugiego roku życia mieszkał w Warszawie, gdzie spędził dzieciństwo i młodość. W trakcie okupacji aresztowany i wysłany na roboty przymusowe do Niemiec, następnie do obozów koncentracyjnych. W lipcu 1945 roku wrócił do kraju; leczył się na gruźlicę płuc, która była konsekwencją pobytu w obozie. Autor autobiograficznej trylogii "Boso, ale w ostrogach", "Pięć lat kacetu", "Na marginesie życia". Pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach. Obok Stefana Wiecheckiego zaliczany do grona najbardziej zasłużonych twórców kultury warszawskiej ulicy.