Naszych dni zieloność Marta Różycka

W “Naszych dni zieloność” miłość rozgrywa się w języku – w słowach, które unoszą się w powietrzu, w niedopowiedzeniach, w ciszy między wersami. To poezja uchwyconych momentów, które choć kruche, niosą w sobie pełnię emocji, jak ta chwila oczekiwania na przystanku, gdy czas zwalnia i wszystko sprowadza się do tego jednego spojrzenia. Miłość to tu jednak nie wszystko, bo ten zbiór wierszy to także zaduma nad egzystencją i światem, który każdego dnia wymyka się nam z rąk. Wszystko mi milczy Wszystko mi o tobie milczy W środku najgłębszego dnia Wleczesz się w ogonie moich przemyśleń Szukam wiatru w polu Obserwując mrówki przy dojeniu Mszyc I wciąż nie znalazłam Smutnieję i uciekam w czarny dzień By wrócić skalistymi górami Do ciebie Dokończyć nieskończone myśli Z poprzedniego krupniku czy/i imprezy Przyczepione na drzewach Idę tą drogą Czasem goście nie przychodzą w ogóle Oczekiwanie Na porożu jelenie nie rosną liście Dlaczego? Niektóre nory są ukryte Dzień dobry Myślałam też o gwiazdkach śniegowych O śniegu sprzed kilku lat Taką gwiazdkę wypada sobie przynajmniej wyśnić Nawet jeśli nie lubi się zimy Za skalistymi górami Ty-ogień Jesteś wiatrem górskim Czerwonym i żółtym Kojącym Moja rozrzutność W takie piękne wiosenne dni Cierpi na bezsenność Marta Różycka (ur. 2006) pochodzi z Bielawy. Uczęszcza do I Liceum Ogólnokształcącego im. Jędrzeja Śniadeckiego w Dzierżoniowie. Od dziecka pasjonuje się językiem polskim i kreatywnym pisaniem. Szczególnie ceni twórczość Harukiego Murakamiego oraz Jonasza Kofty. W kręgu jej zainteresowań pozostaje polska muzyka, ze wskazaniem na teksty piosenek. Prywatnie harcerka.