Zerwane rozmowy. 105 wierszy na inne okazje Agnieszka Wolny-Hamkało

Jej poezja jest wręcz obłędnie świetlista, nawet wówczas, gdy nurza się w sennej aurze lub dosłownie zaprasza czytelnika do wnętrza snu. Światło nie odstępuje tych wierszy na krok tymi słowami Jakub Skurtys opisuje twórczość Agnieszki Wolny-Hamkało w posłowiu do Zerwanych rozmów. 105 wierszy na inne okazje. Wybór ten, dokonany przez młodego wrocławskiego krytyka, ukazuje się równo 20 lat po debiucie książkowym autorki.
To, co Skurtysowi doskonale udaje się w książce uchwycić, to pewna dwoistość poezji Hamkało. Jej liryka jest niesamowicie reupominekatywna, jeśli mowa o rodzimej poezji współczesnej, a jednocześnie bardzo osobna. Widzimy to wyraźnie podczas lektury wyboru, jednocześnie możemy prześledzić, jak poetka poszukiwała kolejnych środków wyrazu, tematów i stylistyk. Odnajdziemy tu poetyckie brzmienia lat 90., a nawet pogłosy pokolenia Brulionu, usłyszymy też nawiązania do klasyków XX wieku (Wisławy Szymborskiej, Ewy Lipskiej czy Tadeusza Różewicza). Jednocześnie jest to poezja nowego wieku, współczesna i aktualna, tak pod względem środków wyrazu, jak i poruszanych tematów.
Zerwane rozmowy mają charakter jubileuszowy, ale główną ideą przyświecającą książce jest nie tylko uczczenie autorki (choć na to bez wątpienia zasługuje), ale i wykorzystanie jej jubileuszu do opowiedzenia o pewnym wycinku z historii polskiej poezji. Dlatego też o dokonanie wyboru poproszono jednego z najciekawszych krytyków poetyckich młodego pokolenia. Skurtys dokonał selekcji wierszy oraz umieścił je w odpowiednim kontekście historyczno-literackim i społecznym tak przecież teraz ważnym. Dzięki temu posłowie jego autorstwa, oprócz tego, że daje czytelnikowi klucze interpretacyjne do poezji Wolny-Hamkało, jest też przewodnikiem po polskiej poezji najnowszej, z którą autorka zdaje się być w nieustannym, choć niełatwym dialogu. Co zresztą sugeruje już sam tytuł.