Fenografia rodzinna Katarzyna Wądolny-Tatar

Koncepcja rodzinnej fenografii, której [Autorki] podporządkowały swój namysł nad dorobkiem literackim Ferenc, Jankowskiego, Janko i Wieczorek, pozwala na ogląd dwuaspektowy, uwzględniający zarówno wymiar indywidualny badanych tekstów, jak i ich wzajemną kontekstowość. Obu modelom lektury sprzyja przejrzysta kompozycja publikacji – poszczególne segmenty poświęcone tytułowym bohaterom książki z sukcesem wpisują się w stan badań na ich temat, tworząc jednocześnie strukturę potencjalnie dialogową, to jest opartą na wymianie wątków i wniosków, której może podjąć się czytelnik pracy. Tę swoistą „kłączowatość”, którą podpowiada Fenografia rodzinna , wypada uznać za jej największą zaletę, odzwierciedla ona bowiem model literatury pojmowanej jako system naczyń połączonych, którego podstawą funkcjonowania jest nieustannie toczony, Bachtinowski z ducha, dialog i alternacja myśli. ( Z recenzji dr hab. Iwony Gralewicz-Wolny )
Tytułowa „fenografia” rozumiana jest tu jako badanie literacko zakodowanych rodzinnych interakcji, rekonstrukcja odbywającego się w tekstach dialogu rodziców i ich dzieci, tropienie śladów rodzinnej autorecepcji, ujawniającej wzajemne zależności i inspiracje. U podstaw tej wielopodmiotowej i wielokrotnie (poetycko i prozatorsko) relacjonowanej opowieści leżą dramatyczne wydarzenia wojenne w rodzinnej wsi Sochy, które – jak przekonująco pokazują autorki – ukształtowały życie i pisarstwo nie tylko Teresy Ferenc, lecz zorganizowały wyobraźnię lub stały się negatywnym punktem odniesienia także dla form pisarskich pozostałych członków rodziny. ( Z recenzji dr hab. prof. UAM Joanny Grądziel-Wójcik )
Katarzyna Wądolny-Tatar – profesor nadzwyczajny w Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Kieruje Katedrą Poetyki i Teorii Literatury, a także Pracownią Literatury dla Dzieci i Młodzieży. Autorka książek: Metaforyka oniryczna w liryce Młodej Polski (2006), Kołysanka w liryce XX i XXI wieku. Emergencja gatunku literackiego (2014). Współredaktorka kilku wieloautorskich monografii oraz rocznika „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica”. Napisała ponad pięćdziesiąt naukowych artykułów dotyczących genologii i tropologii literackiej, polskiej poezji XX i XXI wieku, prozy kobiet, utworów dla dzieci i młodzieży (z analizą tekstu i ilustracji), których tematyka wyznacza kręgi jej badawczych zainteresowań.
Małgorzata Klimczuk – absolwentka Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, ukończyła studia z zakresu edytorstwa na kierunku filologia polska. W swoich pracach dyplomowych poświęcała uwagę poezji kobiecej, konfrontując ją z męską dykcją i wpisując w zagadnienia poetyki. Pozostając wierną tej problematyce, w planach ma napisanie rozprawy doktorskiej.