O słyszeniu „głosów”. Omamy słuchowe w teorii i praktyce klinicznej Izabela Stefaniak

Z tekstu

Werbalne omamy słuchowe, czyli tytułowe „głosy”, to objaw, który najczęściej kojarzony jest z zaburzeniami ze spektrum schizofrenii. Czym są „głosy”, jaki jest mechanizm ich powstawania i podtrzymywania - na te i inne pytania Czytelnik znajdzie odpowiedź w książce O słyszeniu „głosów”. Omamy słuchowe w teorii i praktyce klinicznej. Publikacja przełamuje stereotypowe podejście do omamów słuchowych, pokazuje szeroką perspektywę ich rozumienia, np. porusza kwestię pozytywnych doświadczeń związanych ze słyszeniem „głosów”. Korzystając ze swojego wieloletniego doświadczenia pracy z osobami doświadczającymi „głosów”, Autorka przedstawia różne podejścia terapeutyczne i proponuje niezwykle przydatny podręcznik dla terapeuty. Czytelnik odnajdzie w nim plany i opisy sesji terapeutycznych, przykłady dialogów z pacjentami oraz wskazówki dotyczące wywiadu.

W książce proponuję spojrzenie, w którym doświadczenie słyszenia „głosów” nie jest jedynie związane z diagnozą schizofrenii, a jest zjawiskiem transdiagnostycznym. W objawie poszukuje się elementów związanych z kontekstem życia osoby, diagnozuje się w nim mechanizmy poznawcze, które warunkują powstanie, a potem podtrzymanie objawu.

Z recenzji prof. dr hab. Andrzeja Czernikiewicza

Praca ma charakter interdyscyplinarny, adużą zaletą książki jest przedstawienie doświadczeń autorki w terapii pacjentów z utrwalonymi halucynacjami słuchowymi. Kolejną zaletą pracy jest traktowanie werbalnych omamów słuchowych jako zjawiska znajdującego się na swego rodzaju kontinuum - od łagodnych, przejściowych doświadczeń do jawnych, dystynktywnych doznań psychopatologicznych.