Zdaniem eksperta
Bracketing – co to jest?
Udostępnij przez:
Choć dosłowne tłumaczenie określenia bracketing jest zupełnie inne, to w technice fotografii najlepszym jego objaśnieniem byłoby po polsku – próbkowanie. W odróżnieniu od angielskiego słowa autofocus, który doczekał się powszechnie używanego spolszczenia – bracketing pozostaje w tej angielskiej formie. W fotografii bracketing to technika polegająca na wykonaniu serii ujęć różniących się parametrami wykonania zdjęcia. Zwykle stosuje się ją w sytuacji, gdy charakter fotografowanej sceny powoduje, że trudno dobrać właściwe parametry, a automatyka wbudowana w aparat zawodzi. Najczęściej technika ta dotyczy bracketingu ekspozycji, czyli wykonaniu jednego zdjęcia z czasem ekspozycji zmierzonym przez światłomierz aparatu i kilkoma dodatkowymi zdjęciami z krótszym oraz dłuższym czasem. Bracketing może też być zastosowany z innymi zmiennymi parametrami: przysłony lub migawki, ostrości, długości ogniskowej czy balansu bieli.
Bracketing ekspozycji
Najczęściej stosowaną odmianą bracketingu jest bracketing ekspozycji. Niektóre aparaty mają wbudowaną funkcję automatycznego bracketingu ekspozycji (AEB). Wybierając tę opcję z menu, należy ustawić dolną i górną granicę korekty EV i nacisnąć spust migawki. Aparat wykonuje serię zdjęć, każde dla innej korekty wartości EV. Typowe długości takiej serii to 2 do 5 zdjęć. Można też zmieniać wartość ekspozycji ręcznie. Aby samodzielnie wykonać serię zdjęć o różnej wartości EV, należy w menu aparatu ustawić tryb preselekcji przysłony lub czasu otwarcia migawki. W tych przypadkach wystarczy zrobić jedno zdjęcie, a potem, korzystając z funkcji kompensacji ekspozycji wykonać kolejne, takie same ujęcia, które będą jaśniejsze i ciemniejsze.
Na ogół wartość EV można zmieniać ze skokiem 0,3 w przedziale -2,0 do +2,0. Serie zdjęć zaczynasz od najbardziej niedoświetlonego, po czym wykonujesz ustaloną liczbę ujęć, zwiększając ekspozycję o ustalony wcześniej krok. Otrzymujesz tą metodą serię zdjęć o różnych naświetleniach i następnie wybierasz to, które uznasz za najbardziej udane. Trzeba też pamiętać, że aby zdjęcia miały podobną głębię ostrości, ekspozycję powinno się regulować przede wszystkim czasem otwarcia migawki, a więc w trybie priorytetu przysłony.
Bracketing ekspozycji a HDR
Dzisiejsza fotografia w trybie HDR (szeroki zakres dynamiki ang. High Dynamic Range) opierając się na automatycznym bracketingu ekspozycji, automatycznie tworzy sceny o wysokim kontraście. W uproszczeniu HDR polega na tym, że obraz o szerokiej dynamice ma bardzo dużą różnicę pomiędzy ciemnymi a jasnymi tonami. Technologia HDR obejmuje wykonywanie kilku zdjęć tej samej sceny i łączenie najlepszych elementów każdego z nich. Wiele kompaktowych aparatów lub aparatów w smartfonach ma wbudowaną funkcję HDR, wystarczy ją wybrać z menu i zrobić zdjęcie. Aby zrobić takie zdjęcie, gdy aparat nie dysponuje funkcją HDR, trzeba ustawić aparat w trybie preselekcji przysłony, wybrać wartości ISO i przysłony, a następnie przełączyć tryb pomiaru ekspozycji na uśredniony lub wielosegmentowy. Aby wykorzystać efekt niedoświetlenia i prześwietlenia sceny należy użyć pokrętła kompensacji ekspozycji i rozpocząć fotografowanie rozpoczynając od różnic wynoszących 1 stopień EV. Na koniec pozostanie tylko połączenie zdjęć w jedno – korzystając z zewnętrznego programu do edycji fotografii.
Bracketing długości ogniskowej
Czym właściwie jest bracketing ogniskowej i do czego jest potrzebny? Podobnie jak w innych sytuacjach – bracketing długości ogniskowej polega na wykonaniu serii zdjęć tego samego motywu z różną długością ogniskowej, czyli z mniejszym lub większym przybliżeniem obiektu fotografowanego. Fotografując w ten sposób, otrzymujemy kolejne kadry z różną głębią ostrości. Warto pamiętać, że mała głębia ostrości wydobywa interesujące szczegóły z bogatego tła. Głębia ostrości zależy od trzech czynników: długości ogniskowej obiektywu, zastosowanej przysłony i ustawionej odległości zdjęciowej. Im dłuższa ogniskowa, mniejsza przysłona a także odległość przedmiotowa, tym mniejsza głębia ostrości. Jak osiągnąć interesującą głębię ostrości? Eksperymentując i fotografując, stosując bracketing długości ogniskowej – dzięki temu można będzie wybrać z całej serii zdjęcie najlepsze.
Bracketing ostrości
Kolejną możliwość twórczego fotografowania daje bracketing ostrości, czyli robienie krótkich serii zdjęć, każde z nieco innym ustawieniem ostrości. W niektórych aparatach znajduje się wbudowana funkcja bracketingu ostrości, która umożliwia ciągłe fotografowanie z odległością ogniskową zmienioną automatycznie po każdorazowym zdjęciu. Z tych obrazów można utworzyć pojedynczy obraz z większą ostrością na dużym obszarze, korzystając z aplikacji obsługującej kompozycję głębi. Szczególnie przydaje się ona przy zdjęciach makro i pozwala po zakończeniu sesji wybrać to ujęcie, w którym ostrość fotografowanego obiektu jest ustawiona najlepiej. Bracketing ostrości pozwala użytkownikowi określić liczbę zdjęć do wykonania oraz różnice w pozycji ustawienia ostrości, a także ustawić opcję opóźnienia wykonania pierwszego zdjęcia dla wytłumienia ewentualnych wibracji.
Bracketing balansu bieli
Balans bieli to proces kompensacji barw obrazu zarejestrowanego przez matrycę dla temperatury barwowej oświetlenia, jakie towarzyszyło wykonaniu zdjęcia, aby przedstawić kolory w sposób najbardziej naturalny. Balans bieli może być wykonywany automatycznie przez algorytmy aparatu lub na podstawie zadanych przez użytkownika parametrów. Temperatura barwowa oświetlenia określana jest w stopniach Kelvina. Wyższa temperatura oznacza zimniejsze światło, a niższa – cieplejsze. Bracketing balansu bieli polega na wykonywaniu serii ekspozycji o różnym punkcie zerowym tego parametru, dającym serię obrazów od najbardziej zabarwionego na niebiesko do najbardziej czerwonego. Aparaty wyposażone w funkcję bracketingu balansu bieli tworzą wiele kopii każdego zdjęcia, określonej w programie bracketingu, a każda kopia będzie miała inny balans bieli. Modyfikacje balansu są dodawane do regulacji dokonanej funkcją precyzyjnej jego korekty. Taki bracketing jest niedostępny przy ustawieniu jakości zdjęcia RAW. Wybranie opcji RAW lub RAW + JPEG anuluje bracketing tego parametru. Technika ta przydaje się szczególnie w warunkach z nietypowym lub mieszanym oświetleniem, w którym nie brak pewności co do poprawnego działania automatycznego lub ręcznie nastawianego balansu bieli.
Bracketing ADL
W aparatach cyfrowych wyposażonych w funkcję D-Lighting (ADL aktywna funkcja D-Lighting), czyli w tryb pracy aparatu, który automatycznie stara się zachować jak największy zakres dynamiki podświetlenia, można także wykonać zdjęcia seryjne, czyli bracketing ADL. Wciskając przycisk BKT, należy obracać głównym pokrętłem sterującym, aby wybrać liczbę zdjęć w sekwencji bracketingu. Przy ustawieniach innych niż zero, wskaźnik bracketingu ADL jest widoczny na wyświetlaczu LCD, a w wizjerze wyświetlane jest BKT. Teraz trzeba wybrać dwa zdjęcia, aby zrobić jedno zdjęcie z wyłączoną aktywną funkcją D-Lighting, a drugie zdjęcie zarejestrować z wybraną wartością tej funkcji. Następnie wybrać od trzech do pięciu zdjęć, aby zrobić serię zdjęć z aktywną funkcją D-Lighting, ustawioną na Wyłącz, Zmniejszona i Normalna (trzy zdjęcia), Wyłącz, Zmniejszona, Normalna i Zwiększona (cztery zdjęcia), lub Wyłącz, Zmniejszona, Normalna, Zwiększona i Bardzo wysoka (pięć zdjęć). Aparat będzie modyfikować pracę aktywnej funkcji D-Lighting pomiędzy ujęciami zgodnie z wybranym programem bracketingu.
Bracketing – podsumowanie
Bracketing to technika, polegająca na kilkukrotnym fotografowaniu tej samej sceny przy użyciu różnych parametrów. Jest niezwykle przydatna przy fotografowaniu scen o dużym kontraście, gdzie mała zmiana parametrów naświetlania może mieć duży wpływ na ostateczny efekt. Pomaga także wykonać prawidłowo naświetlone zdjęcie wówczas, gdy nie wiemy jak właściwie dobrać parametry ekspozycji, a automatyka aparatu zawodzi.
Udostępnij przez:
Te poradniki mogą okazać się pomocne
