Znaleziono w kategoriach:
Gry planszowe (36)
Wróć
Emocje towarzyszą nam od urodzenia. Małe dzieci są nimi przepełnione, a nie potrafią
ich jeszcze nazwać ani nad nimi panować. Rozpoznawanie i nazywanie emocji to pierwszy
krok do zdobycia umiejętności radzenia sobie z nimi, a także do rozwoju inteligencji emo-
cjonalnej i kompetencji społecznych. Wsparciem w tym procesie może być gra
Feluś i Gucio
grają w emocje
, zachęcająca do rozmowy o swoich uczuciach i doświadczeniach. Uczymy dzieci
wyrażania emocji, przyglądania się swoim reakcjom na nie. Odwołujemy się do zmysłowego
odbierania świata, porównując dane uczucia z tym, co dzieciom bliskie i łatwe do opisania. Gra
wspiera rodziców oraz może być przydatna w pracy pedagogów. Warto korzystać z niej razem
z książką
Feluś i Gucio poznają emocje
.
Katarzyna Kozłowska
autorka książek z serii
Feluś i Gucio
OPIS GRY
Gra skierowana jest do dzieci, które ukończyły 3. rok życia.
Jednocześnie może się bawić 6 dzieci. Uczestnicy będą
używać wszystkich lub tylko niektórych elementów zestawu.
Wybór zależy od wieku i umiejętności dziecka oraz rodzaju
zabawy.
Gra ma charakter konwersacyjny. Opiera się przede
wszystkim na rozmowie, odpowiadaniu na pytania oraz
opowiadaniu. Ten rodzaj aktywności szczególnie sprzyja
nauce rozpoznawania, nazywania i wyrażania emocji.
3 podstawowe rodzaje zabaw w tym zestawie to:
memo, kalambury i konwersacje. Wszystkie można
przeprowadzić w gronie rodzinnym lub w większej grupie,
np. w przedszkolu. Tym samym gra wspiera także rodzica
i nauczyciela w trudnych rozmowach z dzieckiem o emocjach.
KOSTKA ZMYSŁÓW
Znajduje się na niej Gucio przedstawiający 5 zmysłów
oraz wizerunek Felusia i Gucia oznaczający dowolny zmysł
wskazany przez gracza.
wzrok słuch węch
smak dotyk dowolny zmysł
ZAWARTOŚĆ PUDEŁKA:
kostka zmysłów
48 żetonów emocji (po 16 w 3 kolorach)
8 dwustronnych kart sytuacji
8 dwustronnych kart konwersacji
poradnik z pomysłami na gry
1
11
11
PRZYDATNE WYRAŻENIA
ZMYSŁY I EMOCJE
PYTANIA POMOCNICZE
CO
JAK
jestem zazdrosny
ktoś ma coś, czego ja nie mam
ktoś może coś, czego ja nie mogę
jestem bezsilny
jestem niezadowolony
jest mi przykro
nowy rower starszego brata
6
Z
A
Z
D
R
O
Ś
Ć
PRZYDATNE WYRAŻENIA
ZMYSŁY I EMOCJE
PYTANIA POMOCNICZE
CO
JAK
jestem zazdrosny
ktoś ma coś, czego ja nie mam
ktoś może coś, czego ja nie mogę
jestem bezsilny
jestem niezadowolony
jest mi przykro
nowy rower starszego brata
6
Z
A
Z
D
R
O
Ś
Ć
PRZYDATNE WYRAŻENIA
ZMYSŁY I EMOCJE
PYTANIA POMOCNICZE
wspólna zabawa w sali zabaw
bawię się z innymi
chcę, by ta chwila trwała jak najdłużej
cieszę się
jestem radosny
chce mi się skakać
śmieję się i klaszczę
CO CO
DLACZEGO
O CZYM CO CO
CZY
CO GDZIE
1
R
A
D
O
Ś
Ć
PRZYDATNE WYRAŻENIA
ZMYSŁY I EMOCJE
PYTANIA POMOCNICZE
wspólna zabawa w sali zabaw
bawię się z innymi
chcę, by ta chwila trwała jak najdłużej
cieszę się
jestem radosny
chce mi się skakać
śmieję się i klaszczę
CO CO
DLACZEGO
O CZYM CO CO
CZY
CO GDZIE
1
R
A
D
O
Ś
Ć
PRZYDATNE WYRAŻENIA
ZMYSŁY I EMOCJE
PYTANIA POMOCNICZE
wspólna zabawa w sali zabaw
bawię się z innymi
chcę, by ta chwila trwała jak najdłużej
cieszę się
jestem radosny
chce mi się skakać
śmieję się i klaszczę
CZY
CO
1
R
A
D
O
Ś
Ć
PRZYDATNE WYRAŻENIA
ZMYSŁY I EMOCJE
PYTANIA POMOCNICZE
wspólna zabawa w sali zabaw
bawię się z innymi
chcę, by ta chwila trwała jak najdłużej
cieszę się
jestem radosny
chce mi się skakać
śmieję się i klaszczę
CZY
CO
1
R
A
D
O
Ś
Ć
11
DWUSTRONNE KARTY SYTUACJI
Przedstawiają po 1 zdarzeniu z życia Felusia i Gucia na każdej
stronie. Karty z numerami 1–4 dotyczą 8 podstawowych emocji,
a karty 5–8 odnoszą się do bardziej złożonych uczuć.
ŻETONY EMOCJI
Znajdują się na nich obrazki z Guciem, który pokazuje emocje
za pomocą mimiki i gestów, oraz nazwy emocji. Żetony różnią się
kolorami ramek wokół obrazków (tak jak karty sytuacji i karty
konwersacji) oraz kolorami tła na odwrocie.
poziom nazwa emocji numer karty nazwa emocji
dzieci
młodsze
RADOŚĆ 1SMUTEK
SPOKÓJ 2ZŁOŚĆ
DUMA 3WSTYD
ODWAGA 4STRACH
dzieci
starsze
CIEKAWOŚĆ 5NUDA
WDZIĘCZNOŚĆ 6ZAZDROŚĆ
WSPÓŁCZUCIE 7OBOJĘTNOŚĆ
SZCZĘŚCIE 8TĘSKNOTA
DWUSTRONNE KARTY KONWERSACJI
Ułatwiają rozmowy o zdarzeniach na kartach sytuacji
i towarzyszących im emocjach oraz wzbogacają słownictwo dziecka.
WSKAZÓWKA: W czasie gry poznajemy 16 różnych emocji. Wszystkie zostały
przedstawione kontrastowo, np. na kartach z numerem 1: radość
i smutek, co dodatkowo podkreślają kolory ramek lub tła. Nie
sugerujemy jednak, która z emocji jest negatywna, a która
pozytywna. Tym bardziej nie dzielimy ich na dobre i złe. Wszyscy
mamy uczucia. Towarzyszą nam stale. Każde z nich odczuwamy
inaczej. Wszystkie są nam potrzebne i tak samo ważne.
Przed zabawą zapoznaj się z poniższą tabelą.
nazwa emocji
i kontekst zdarzenia
wyrażenia
pomagające
zrozumieć,
czym jest dana
emocja oraz
jak można ją
wyrazić
poukładane według
stopnia trudności
pytania pomocne
w opisywaniu
zdarzeń na karcie
sytuacji
W narożnikach obu rodzajów kart
znajdują się numery 1–8, dzięki którym
łatwiej odnaleźć komplet do rozmów.
przykładowe wypowiedzi
ułatwiające poznawanie
emocji dzięki zmysłom
2 3
22
WARIANT TRUDNIEJSZY (Z KOSTKĄ ZMYSŁÓW)
KROKI 1–3 są identyczne jak w wariancie podstawowym.
KROK 4: Dziecko wykonuje rzut kostką zmysłów. Jego
zadaniem jest odnaleźć na opisywanej ilustracji coś, co wiąże
się z wylosowanym zmysłem, np. gdy kostka pokazuje SMAK,
a opisywane zdarzenie to samodzielność przy śniadaniu i złość
(karty z nr 2), można wskazać gorzki smak grejpfrutów.
KROK 5: Dorosły zadaje dziecku pytanie, które łączy świat
zmysłów i emocji w opisywanym zdarzeniu, np.: „Jak smakuje
złość? Czy ma przyjemny smak?”, a dziecko odpowiada: „Nie jest
przyjemna. Jest gorzka jak grejpfrut”.
W ten sposób pokazujemy dziecku, że mówienie o tym, co czujemy,
wcale nie jest trudne. Wystarczy opisywać nasze emocje za pomocą
tego, co jest znam znane i łatwe do nazwania.
ZABAWA 1. EmoROZMOWY
JAKI JEST CEL GRY?
Porozmawiać o zdarzeniach z życia Felusia i Gucia oraz
towarzyszących im emocjach.
CO BĘDZIE POTRZEBNE?
4 karty sytuacji i 4 karty konwersacji (z numerami 1–4)
kostka zmysłów (w wariancie trudniejszym)
CO ROBIMY?
KROK 1: Dorosły prowadzący zabawę tworzy wachlarz z kart
sytuacji, a dziecko losuje jedną z nich i wybiera zdarzenie,
o którym będą rozmawiać.
KROK 2: Dorosły dobiera właściwą kartę konwersacji (z takim
samym numerem w narożniku).
KROK 3: Zadaniem dziecka jest opisać zdarzenie i spróbować
odgadnąć, o jaką emocję chodzi. Aby mu to ułatwić, dorosły
odczytuje pytania pomocnicze oraz używa w rozmowie wyrażeń
z karty konwersacji.
WSKAZÓWKA:
W tej zabawie można wykorzystać odpowiednie żetony emocji jako
nagrodę (punkty), np. gdy dziecko prawidłowo rozpozna RADOŚĆ,
otrzymuje żeton z tą samą nazwą emocji.
ZABAWY DLA DZIECI MŁODSZYCH
Pomysły w tej części poradnika odnoszą się do podstawowych emocji
i uczuć przedstawionych na kartach 1–4 oraz odpowiadających im
żetonach emocji. Wraz z wiekiem i możliwościami dziecka zakres ten
stopniowo rozszerzamy o karty 5–8 i właściwe żetony.
WSKAZÓWKA:
Gdy na kostce wypadnie WZROK, warto zapytać o kolor lub kształt
związany z wydarzeniem i towarzyszącą mu emocją, np.: „Jakiego koloru
jest złość?”. Z kolei SŁUCH pozwala wprowadzić do rozmów o emocjach
wyrazy dźwiękonaśladowcze, np. „Ups!” (WSTYD), „Ech!” (TĘSKNOTA),
„Hurra!” (RADOŚĆ).
Więcej inspiracji do rozmów o emocjach znajduje się w tabeli obok.
ZMYSŁ PYTANIA POMOCNICZE PRZYKŁADOWE
WYPOWIEDZI
wzrok Jakiego koloru jest…?
Jaki kształt ma…?
Jak wygląda…?
Jaka/jaki jest…?
Co widzisz, gdy…?
Gdzie mieszka…?
Szczęście mieszka
w moim domu, gdy
wszyscy razem się
bawimy.
Jest mi smutno. Czuję
się tak, jakby nad moją
głową wisiała czarna
chmura.
słuch Jaki dźwięk wydaje…?
Jak brzmi…?
Co słyszysz, gdy…?
Jakim instrumentem można
wyrazić…?
Co mówisz/wołasz, gdy
czujesz…?
Spokój mruczy jak mój
kot. MRR! MRR!
Obojętność zatyka uszy
i nie słyszy innych.
węch Jaki zapach ma…?
Czym pachnie…?
Co czujesz, gdy…?
Czym mogłaby/mógłby być…?
Wdzięczność pachnie
ciastem ze śliwkami,
które upiekłem razem
z babcią.
Tęsknota ma zapach
mojej mamy.
smak Jaki smak ma/przypomina…?
Jak smakuje…?
Radość jest słodka
jak arbuz.
Zazdrość jest gorzka
jak ciemna czekolada.
dotyk Co robi…?
Jaka/jaki jest…?
Co czujesz, gdy…?
Czym mogłaby/mógłby być…?
Ile waży…?
Jak okażesz…?
Wdzięczność to uścisk
i ciepło dłoni.
Złość jest kaktusem
z ostrymi kolcami.
Jak smakuje złość? Złość jest gorzka
jak grejpfrut.
wzrok
Jak wygląda…?
słuch
Jak brzmi…?
węch
Jak pachnie…?
smak
Jak smakuje…?
dotyk
Jaka/jaki jest…?
4 5
44
PRZYDATNE WSKAZÓWKI:
1. Raz dopasowany żeton wraca do gry, co oznacza, że można go użyć
kilka razy, jeśli dana emocja pasuje do omawianego zdarzenia.
2. Gdy żaden z żetonów emocji nie pasuje do zdarzenia, gracze
odwracają kartę lub losują nową, by móc kontynuować rozmowę
według tych samych kroków.
3. Do jednego zdarzenia można dopasować więcej niż jeden żeton
emocji. W ten sposób dziecko uczy się, że wszyscy mają prawo
czuć różne emocje w tej samej sytuacji. Za każde takie prawidłowe
dopasowanie możemy przyznawać punkty. Korzystamy wówczas
z żetonów w pudełku, np. gdy dziecko poprawnie dopasuje żeton
RADOŚĆ, w nagrodę otrzymuje żeton z tą samą nazwą emocji, lecz
innym kolorem tła na odwrocie. W tym wariancie wygrywa ten, kto
zdobył najwięcej punktów.
4. Żetonów emocji można użyć w taki sam sposób do rozmów
o zdarzeniach przedstawionych w książce
Feluś i Gucio poznają
emocje
.
ZABAWY DLA DZIECI STARSZYCH
Pomysły w tej części poradnika odnoszą się do wszystkich emocji,
które poznajemy dzięki tej grze. Jeśli jednak ograniczymy liczbę kart
do 4 (karty z numerami 1-4), możemy bawić się także z młodszymi
dziećmi.
ZABAWA 1. EmoLOTERYJKA
JAKI JEST CEL GRY?
Porozmawiać o zdarzeniach z życia Felusia i Gucia oraz
towarzyszących im emocjach.
CO BĘDZIE POTRZEBNE?
8 kart sytuacji (z numerami 1–8)
16 odpowiadających im żetonów emocji
(w 1 kolorze tła na odwrocie)
CO ROBIMY?
KROK 1: Uczestnicy rozkładają żetony obrazkiem do dołu,
a dorosły prowadzący zabawę tworzy wachlarz z kart sytuacji.
KROK 2: Najmłodszy gracz losuje 1 kartę i kładzie ją
na środku, wybranym obrazkiem do góry.
KROK 3: Gracze kolejno odkrywają po 1 żetonie i rozmawiają
o tym, co to za emocja i czy pasuje do zdarzenia na karcie. Jeśli
żeton jest właściwy, kładą go obok karty obrazkiem do góry
i losują kolejny. Jeśli żeton nie pasuje, odkładają go na miejsce
i losują inny, aż do wyczerpania żetonów.
Zabawa kończy się, gdy porozmawiamy o wszystkich zdarzeniach
z życia Felusia i Gucia lub gdy skończy się ustalony przez nas
czas na grę.
ZABAWA 2. EmoMEMO
JAKI JEST CEL GRY?
Znaleźć, rozpoznać i nazwać jak najwięcej par emocji (żetonów).
CO BĘDZIE POTRZEBNE?
16 żetonów emocji w 2 kolorach (po 8 tych samych „emocji”,
różniących się kolorem tła na odwrocie)
CO ROBIMY?
KROK 1: Żetony mieszamy i rozkładamy obrazkami do dołu
w 4 rzędach po 4 żetony lub w formie „buźki” pokazującej nastrój
graczy.
KROK 2: Rozpoczyna najmłodszy gracz lub ten, który najlepiej
naśladuje minę i gesty Gucia z wylosowanego żetonu (można
do tego celu użyć żetonów w trzecim kolorze).
KROK 3: Zadaniem graczy jest odnaleźć 2 takie same emocje
(parę żetonów). Każdy gracz w swoim ruchu odkrywa 2 żetony
(po 1 z każdego koloru). Gdy znajdzie parę, wypowiada na głos
nazwę emocji i zabiera żetony. Jeśli nie uda mu się znaleźć pary,
odkłada żetony na pierwotne miejsce i stara się zapamiętać ich
położenie.
KTO WYGRYWA?
Wygrywa ten, kto znajdzie, rozpozna i nazwie więcej par.
W przypadku remisu gracze cieszą się wspólnym zwycięstwem.
PRZYDATNE WSKAZÓWKI:
1. Przy odkrywaniu żetonów warto opisywać to, co przedstawiają:
„Ojej! Ale Gucio tutaj ziewa! Widać, że bardzo się nudzi. Gdzie jest
drugi znudzony Gucio? Nie, nie tutaj. Ten Gucio zasłania łapką
oczy, więc czuje wstyd. Poszukajmy dalej”. W ten sposób zwracamy
uwagę dziecka na to, jak emocje mogą zmieniać wygląd i reakcje
naszego ciała. Dzięki temu dziecko powtarza nowe słowa i utrwala
połączenie nazwy emocji z jej fizycznym uzewnętrznieniem
w postaci mimiki, gestów i wrażeń.
2. Gdy dziecko rozumie już, czym są zmienność i kontrastowość
emocji, możemy zwiększyć stopień trudności. Zadaniem graczy jest
odnaleźć 2 przeciwstawne emocje tworzące parę żetonów, np. radość
i smutek. Pozostałe zasady oraz warunki wygranej nie zmieniają się.
76