Zdaniem eksperta
Okap kuchenny pełni istotną funkcję w każdym domu, zapewniając skuteczne usuwanie wilgoci, zapachów oraz drobinek tłuszczu. Aby urządzenie mogło spełniać swoją rolę, konieczne jest jego prawidłowe zainstalowanie. Najczęściej wykorzystywanym rozwiązaniem jest podłączenie okapu do komina wentylacyjnego.
Jak podłączyć okap do komina wentylacyjnego?
Pierwszym krokiem w przygotowaniu instalacji jest wybór odpowiedniego rodzaju okapu. Urządzenia dostępne na rynku dzielą się na dwa podstawowe typy – pracujące w trybie wyciągu oraz działające jako pochłaniacze. W przypadku modeli podłączanych do komina lub przewodu wentylacyjnego mowa o sprzętach pracujących w obiegu otwartym. Zasysają one powietrze znad płyty grzewczej, przepuszczają je przez filtr tłuszczowy i kierują dalej do kanału wentylacyjnego, co pozwala na usunięcie zanieczyszczeń na zewnątrz. Takie rozwiązanie zapewnia najwyższą skuteczność oczyszczania, ale wymaga odpowiednio przygotowanego systemu odprowadzania powietrza.
Podłączenie okapu do wentylacji powinno być wykonane przy użyciu przewodu o średnicy nie mniejszej niż zalecana przez producenta urządzenia. Najczęściej jest to wartość 120 lub 150 milimetrów, w zależności od wydajności silnika i konstrukcji okapu. Użycie przewodu o zbyt małym przekroju powoduje wzrost oporów przepływu, co obniża efektywność działania i zwiększa poziom hałasu. Należy unikać zbyt wielu załamań lub ostrych kątów w kanale prowadzącym do komina, ponieważ wpływają one niekorzystnie na ciąg powietrza. Im krótszy i prostszy przewód, tym lepsza wydajność.
Podłączenie okapu do wentylacji w bloku
W przypadku budynków wielorodzinnych konieczne jest dokładne sprawdzenie, czy możliwe jest podłączenie okapu do wentylacji w bloku. Przewody kominowe w takich konstrukcjach bardzo często obsługują więcej niż jedno mieszkanie, a przepisy zabraniają wprowadzania do wspólnych kanałów powietrza wymuszanego mechanicznie, czyli wypychanego przez wentylator. Może to prowadzić do cofania się powietrza do innych lokali, co stanowi zagrożenie sanitarno-higieniczne oraz narusza zasady bezpieczeństwa. Dlatego, zanim zdecydujesz się na podłączenie okapu do wentylacji w bloku, należy uzyskać zgodę administracji budynku lub wspólnoty mieszkaniowej, a także zapoznać się z planem instalacji kominowej w danym pionie.
Jeżeli przewód wentylacyjny przypisany jest wyłącznie do danego lokalu, a jego konstrukcja umożliwia podłączenie okapu, można przystąpić do wykonania instalacji. W tym celu najczęściej wykorzystuje się kable elastyczne z aluminium lub kanały z tworzywa sztucznego odpornego na temperaturę i działanie tłuszczów. Przewód łączy wylot z okapu z otworem w ścianie lub suficie prowadzącym do komina wentylacyjnego. Połączenia muszą być szczelne, aby zapobiec wyciekom powietrza i zachować wysoką efektywność pracy.
Miejsce styku przewodu z kanałem wentylacyjnym należy zabezpieczyć przy pomocy opaski zaciskowej lub specjalnej ramki montażowej z uszczelką. Ważnym aspektem technicznym jest również zastosowanie zaworu zwrotnego, który chroni przed cofaniem się powietrza z kanału wentylacyjnego do wnętrza kuchni. Większość nowoczesnych okapów wyposażona jest fabrycznie w klapkę zwrotną. Element ten działa w sposób automatyczny. Otwiera się tylko podczas pracy wentylatora.
Zobacz także: Ranking okapów kuchennych [TOP10]
Co z cyrkulacją i wysokością nad płytą grzewczą?
Podłączenie okapu do komina wentylacyjnego wymaga również zapewnienia odpowiedniej cyrkulacji powietrza w całym pomieszczeniu. Urządzenie wyciąga z kuchni określoną ilość powietrza, którą należy zrównoważyć odpowiednim napływem świeżego powietrza z zewnątrz. W przeciwnym razie wytworzy się podciśnienie, które może ograniczyć skuteczność działania sprzętu.
Dobrym rozwiązaniem jest uchylenie okna podczas gotowania lub montaż nawiewników w ramie okiennej albo w ścianie zewnętrznej. Należy pamiętać, że okap w trybie wyciągu nie może pracować w hermetycznie zamkniętej przestrzeni, ponieważ uniemożliwi to jego poprawne działanie. Podczas instalacji należy również wziąć pod uwagę wysokość montażu urządzenia nad płytą grzewczą.
W przypadku płyt elektrycznych i indukcyjnych zalecana odległość wynosi zazwyczaj od 60 do 70 centymetrów, natomiast przy kuchenkach gazowych wartość ta powinna być większa i oscylować w granicach 70–80 cm. Montaż zbyt blisko powierzchni gotowania może skutkować nadmiernym nagrzewaniem okapu i jego elementów, co obniża żywotność i bezpieczeństwo użytkowania. Zbyt duży dystans natomiast zmniejsza efektywność.