Podczas Flash Memory Summit 2025 Sandisk pokazał dysk SSD o pojemności 256 TB, stworzony w oparciu o nową platformę UltraQLC. To jeden z pierwszych nośników tego typu. Został on zaprojektowany z myślą o zastosowaniach, które wymagają bardzo dużej gęstości danych, ale też stałej, przewidywalnej wydajności.
Co wyróżnia dysk SSD 256 TB z pamięcią UltraQLC od firmy Sandisk?
Dysk SSD jest zbudowany na nowej generacji pamięci BiCS8 3D QLC NAND o pojemności 2 TB na kość, a także własnym kontrolerze SanDiska i autorskim firmware. Całość zamknięto w formacie U.2. Oprócz modelu 256 TB firma pokazała także wersję 128 TB oraz tańszy model SN670, również oparty na UltraQLC.
Co wyróżnia te dyski? Jednym z najważniejszych rozwiązań jest technologia Direct Write QLC. W tradycyjnych SSD dane trafiają najpierw do bufora pseudo-SLC, co poprawia szybkość, ale komplikuje zarządzanie zasilaniem i może wpływać na trwałość. Tutaj dane są zapisywane od razu do komórek QLC. To upraszcza cały proces i sprawia, że zapis może być bezpieczny nawet w razie utraty zasilania. Pomaga to również w utrzymaniu stabilnej wydajności, szczególnie przy dłuższych operacjach zapisu na komputerach PC.
Wewnętrzne dyski SSD w naszej ofercie:
Nowa technologia w dyskach SSD SanDisk
SanDisk deklaruje, że zastosowanie funkcji Dynamic Frequency Scaling pozwala zwiększyć wydajność o około 10%, niezależnie od poziomu pobieranej mocy. Firma nie ujawniła jednak, jak dokładnie działa ta technologia. Prawdopodobnie chodzi o dynamiczne dostosowywanie częstotliwości pracy kontrolera i interfejsów w zależności od obciążenia, ale na razie są to tylko przypuszczenia.
Warto również wspomnieć o funkcji poprawiającej zarządzanie retencją danych. Nowy profil retencji ma skracać czas potrzebny na odzyskanie danych nawet o jedną trzecią, co przekłada się na większą niezawodność i mniejsze zużycie energii, szczególnie w dużych środowiskach serwerowych.
Dla kogo są dyski UltraQLC?
Dyski UltraQLC są kierowane do dużych klientów – operatorów chmurowych, firm rozwijających infrastrukturę dla AI, czy podmiotów przetwarzających ogromne zbiory danych. W tych zastosowaniach liczy się przede wszystkim pojemność, koszt w przeliczeniu na 1 TB oraz możliwość długotrwałego, ciągłego zapisu, a nie maksymalna prędkość przy krótkich transferach.
Warto dodać, że brak bufora pseudo-SLC w QLC może oznaczać niższą wydajność w niektórych scenariuszach. Czas zapisu natywnie do komórek QLC jest znacznie wyższy – od 800 do 1200 mikrosekund, w porównaniu do około 200–300 µs dla SLC. Oznacza to, że przy krótkich sekwencjach zapisu wydajność może być niższa. Z drugiej strony, podczas długich operacji, zapis jest bardziej stabilny, bez spadków, które pojawiają się w dyskach z małymi buforami.
Z oceną wydajności trzeba się wstrzymać
Nie wiadomo jeszcze, jak SanDisk zamierza łagodzić potencjalne problemy z opóźnieniami i szybkością przy zapisie. Można spodziewać się zaawansowanego mapowania danych, wysokiego poziomu równoległości przy dostępie do komórek pamięci oraz mechanizmów rezerwacji nadmiarowej. Firma jednak nie podaje szczegółów, więc na ocenę realnej wydajności trzeba będzie poczekać do testów.
Dyski SSD o pojemności 256 TB i 128 TB trafią do sprzedaży w pierwszej połowie 2026 roku. Nie będą to jednak rozwiązania dla zwykłych użytkowników, lecz dla firm, które budują systemy przetwarzające dane na ogromną skalę, na przykład pracując z modelami AI, big data albo wykorzystują serwery pamięci masowej w chmurze.
