Ostre koło – co to jest?
Rower typu „ostre koło” to rower o niezwykle prostej konstrukcji. Charakteryzuje się bardzo prostym wyglądem ale i budową. To rama typu szosowego z dwoma kołami szosowymi, siodełkiem i kierownicą. Bez zbędnych elementów, takich jak: przerzutki, linki, bagażniki czy błotniki, a także i chociaż trudno w to uwierzyć – hamulce. To rowery z minimalistycznym wyglądem, niską wagą, przez co bardzo szybkie, ale też trudne do opanowania. Wymagają od rowerzysty zupełnie innych umiejętności, niż podczas jazdy na zwykłym rowerze, a przede wszystkim dobrego wyczucia i dużo praktyki. To stara konstrukcja, która obecnie przezywa swój renesans i na nowo staje się popularna. Na początku po prostu nie było innego typu rowerów, ponieważ nie istniał wolnobieg, więc wszystkie rowery były w ten sposób budowane. Na takich rowerach ścigano się już ponad sto lat temu w wyścigach, nawet w pierwszych edycjach Tour the France.
Rower z ostrym kołem
Nazwa pochodzi od systemu napędu. To bezpośrednie przełożenie napędu z korby na tylną zębatkę z pominięciem wolnobiegu. Piasta tylnego koła jest połączona na sztywno z zębatką i poprzez łańcuch z korbą. To wszystkie elementy tego napędu. W efekcie takiego połączenia, gdy obraca się tylne koło, obracają się również jednocześnie pedały. Takie rozwiązanie nie pozwala na jazdę bez możliwości pedałowania. Gdy jedziemy z górki, nie możemy tak jak w rowerach z wolnobiegiem przestać pedałować. Jeżeli rower jest wprowadzony w ruch, to kolarz musi cały czas kręcić pedałami czy tego chce, czy nie.
Żeby dobrze opanować technikę jazdy na takim rowerze, trzeba wyrobić w sobie nawyk ciągłego pedałowania. Dlatego rowery tego typu to świetne rozwiązanie ćwiczebne dla zawodowych kolarzy. Kolejnym utrudnieniem jest to, że mamy do dyspozycji tylko jedno przełożenie, nieważne, czy jedziemy pod górkę, czy z górki. Pomimo, że to stare rozwiązanie, to w dalszym ciągu ostre koło jest stosowane współcześnie w rowerach torowych. Sprawdza się też idealnie w rowerach do akrobacji. Ponieważ ma bezpośrednie przełożenie, można nim jechać do tyłu albo stać bez podparcia nogą (tzw. stójka) dzięki możliwości balansowania do tyłu i przodu.
Kolejną, największą chyba trudnością do opanowania w tego typu rowerze jest hamowanie. Jest to na pewno trudne, szczególnie, gdy ma się pierwszy raz do czynienia z takim rowerem. Brak hamulca czy to nożnego typu torpedo czy klamek hamulcowych wydaje się być nienaturalne. I wprawić w zakłopotanie.
Hamowanie polega na zwalnianiu prędkości pedałowania co przenosi się na zmniejszanie obrotów tylnego kola. Jeżdżąc takim rowerem musimy poruszać się ze zdwojoną ostrożnością i odpowiednio wcześniej przewidywać wszystkie zagrożenia, aby stosownie wcześniej rozpocząć hamowanie, a raczej spowalnianie. Brak hamulca według polskiego kodeksu drogowego dla rowerzystów jest wykroczeniem. Według niego każdy rower powinien być wyposażany co najmniej jeden sprawny hamulec. Dlatego czasami rower z ostrym kołem wyposażany jest w przedni hamulec. Jednak i tu trzeba uważać z jego używaniem, ponieważ tak lekka konstrukcja roweru z mocno pochyloną pozycją kolarza podczas mocnego, gwałtownego hamowania może spowodować wywrotkę przez przednie koło.
Jazda tego typu rowerem wygląda w porównaniu z np. jazdą rowerem szosowym na wielkie, niebezpieczne wyznawanie. Dla osoby, która nie jeździła na takim rowerze już samo ruszenie jest kłopotliwe, a przecież większość tych rowerów wyposażana jest w pedały z noskami lub zatrzaskowe.
Rowery w naszej ofercie:
Budowa roweru z ostrym kołem
Budowa takiego roweru nie jest skomplikowana. Budowę roweru powinniśmy zacząć od ramy, która powinna cechować się odpowiednią sterownością, stabilnością i pozycją podczas jazdy. Tylne widełki powinny mieć długie, poziome haki, które umożliwią odsunięcie na odpowiednią odległość koła, a tym samym właściwe napięcie łańcucha. Rama przeważnie jest stalowa lub chromowo - molibdenowa. Bardzo często rowery z ostrym kołem budowane są na ramach ze starych szosówek.
Tak jak w rowerach szosowych, tak i do ostrego koła stosowane są koła w rozmiarze 700C. Możemy wybrać obręcze aluminiowe bądź karbonowe – jeżeli pójdziemy w lekkość, ale za to musimy liczyć się z dużo większymi kosztami. Charakterystycznym rozwiązaniem jest piasta bez wolnobiegu, wzorowana najczęściej na piaście torowej. Z prawej strony piasty umieszczona jest pojedyncza zębatka, na przykład z 16 zębami. To, jaką zębatkę, z iloma zębami zastosujemy, musimy na zasadzie prób i błędów dopasować do siebie. Dla większości osób o przeciętnej kondycji optymalne przełożenie wypada w zakresie od 2.8 do 3.2. Dla przykładu, korba z 46 zębami i zębatka z tyłu z 16 zębami da nam przełożenie 2,88.
Możemy też zastosować koła typu flip-flop, gdzie z jednej strony jest zębatka przytwierdzona na stałe do piasty (ostre koło), a z drugiej zębatka połączona z wolnobiegiem (wolne koło). Zmiana typu napędu następuje przez zdjęcie i obrócenie całego koła. Używana aktualnie zębatka znajduje się po prawej stronie, nieużywana po drugiej stronie piasty.
Opony to przeważnie również te same co w szosówkach, gładkie typu semi-slicki. Musimy tylko sprawdzić jaką szerokość możemy w przypadku naszego i widelca i ramy zastosować. Czy będzie to standardowa 25-milimetrowa czy pójdziemy trochę w stronę komfortu i zastosujemy o większej szerokości np. 28 – milimetrowe.
Rower ten ma swoje wady, jak konieczność ciągłego pedałowania, problemy z opanowaniem awaryjnego hamowania tylko przednim hamulcem i konieczność przypięcia stóp do pedałów. Ale dzięki temu zyskujemy dużą dynamikę jazdy dzięki niskiej wadze roweru, niezawodność, estetyczny wygląd oraz dla niektórych najważniejsza czysta forma jazdy, znana z pierwszych rowerów. To tylko niektóre z zalet.
Te poradniki mogą okazać się pomocne
