Drodzy Rodzice!
Zapraszam Was i Wasze dzieci do zabawy z Puciem! Każde
pudełko to sprzyjające rozwojowi malucha spotkanie
z ulubionym bohaterem!
Puzzle dwuelementowe skierowane
są do dzieci od 2 lat. Na obrazkach
jest Pucio w sytuacjach, w których…
czegoś brakuje. Dziecko powinno
przyjrzeć się obrazkowi głównemu,
zastanowić się, czego brakuje, i dopasować
do obrazka drugi element, na którym widnieje właściwy
obiekt.
To na pozór proste zadanie wymaga skupienia uwagi
na ilus tracji, ale przede wszystkim pobudza do myślenia.
Mimo niewielkiej liczby elementów puzzle dają okazję
do mnóstwa zabaw o różnym stopniu trudności, które
należy dostosować do możliwości dziecka:
1. Pokazujemy dziecku element z narysowaną sytuacją.
Rozmawiamy o nim („Co robi Pucio?”, „Co ma Pucio?”).
CZEGO BRAKUJE?
INSTRUKCJA
POLECAMY TAKŻE KSIĄŻKI O PUCIU
Obok kładziemy element uzupełniający, wspólnie
kompletujemy zestaw i komentujemy: „Zobacz, pasuje!
Co dostał Pucio?”. Opowiadamy o tym, co przedstawia
dodatkowy obrazek, i krótko wyjaś niamy, dlaczego pasuje
do sytuacji. Np.: „Pucio
chce grać w piłkę. Czego tu
brakuje? Piłki! Ale Pucio już
ma piłkę!”.
2. Pokazujemy dziecku
ele ment z narysowaną
sytuacją. Rozmawiamy o nim („Co robi Pucio?”, „Co ma
Pucio?”). Obok kładziemy dwa elementy uzupełniające,
z których tylko jeden pasuje do sytuacji. Pytamy: „Czego tu
brakuje?”. Dziecko samodzielnie wybiera właściwy obiekt.
3. Pokazujemy dziecku element z narysowaną sytuacją.
Rozmawiamy o nim („Co robi Pucio?”, „Co ma Pucio?”).
Obok kładziemy kilka elementów uzupełniających,
z których tylko jeden pasuje do sytuacji. Pytamy:
„Czego tu brakuje?”. Dziecko
samodzielnie wybiera
właściwy obiekt.
4. Pokazujemy dziecku 2–3 elementy z narysowaną
sytuacją. Rozmawiamy o nich („Co robi Pucio?”, „Co ma
Pucio?”). Obok kładziemy kilka elementów uzupełniających,
z których tylko jeden pasuje do każdej sytuacji. Pytamy:
„Czego tu brakuje”? Dziecko samodzielnie wybiera
właściwe obiekty. Wspólnie
omawiamy efekt końcowy.
5. Układamy przed
dzieckiem dwie złączone już
pary elementów, ale jedna
z nich jest połączona błędnie
(rzecz nie pasuje do sytuacji). Pytamy: „Co nie pasuje?”.
Dziecko samodzielnie wskazuje błędnie dobrany obiekt
i odszukuje właściwy. Aby jeszcze utrudnić zabawę,
możemy poprosić o wyjaśnienie, dlaczego dany element
nie pasuje do sytuacji.
6. Po samodzielnym ułożeniu przez dziecko wszystkich
puzzli prosimy je o wyjaśnienie, dlaczego dane obiekty
pasują do sytuacji: „Tak, to pasuje. A dlaczego?”.
Życzę Państwu dobrej zabawy!
Marta Galewska-Kustra
autorka serii książek o Puciu