Sama matryca składa się z ponad miliona elementów, które przekształcają strumień świetlny pochodzący z obiektywu. W charakterystyce każdego modelu aparatu można znaleźć taki parametr płytki matrycy jak ilość elementów światłoczułych czy rozdzielczość matrycy mierzona w megapikselach. Jeden megapiksel to milion światłoczułych czujników, które wychwytują promienie załamane w obiektywie. Oczywiście im więcej tych czujników, tym lepsze zdjęcie zostanie wykonane.
Istnieje też odwrotna zależność. Jeśli fizyczny rozmiar matrycy jest mniejszy, to liczba megapikseli powinna być proporcjonalnie mniejsza, inaczej nie da się uniknąć efektu dyfrakcji: zdjęcia będą rozmyte, bez wyrazistości. Rozmiar pikseli jest bezpośrednio związany z rozmiarem matrycy i wpływa głównie na fizyczną wielkość matrycy. Im większa ilość megapikseli przy prawidłowych proporcjach wymiarów matrycy, tym więcej promieni światła można na nią złapać.
Wielkości matryc to jedne z najważniejszych ich parametrów. Zazwyczaj ten parametr jest wyrażony w calach (i ułamkach cali). Jednak rzeczywiste wymiary czujnika różnią się od wartości ułamkowej, co często powoduje zamieszanie wśród użytkowników. Ta praktyka sięga lat 50. z czasów kineskopów telewizyjnych i nadal jest standardem. Popularne okrągłe tubusy kamer wideo o średnicy 1 cala mają prostokątny obszar światłoczuły o przekątnej około 16 mm, więc czujnik cyfrowy o przekątnej 16 mm jest odpowiednikiem 1 cala.
Innym sposobem na określenie wielkości matryc światłoczułych jest ich porównanie do standardowej klatki filmu małoobrazkowego. W ten sposób matryca odpowiadająca rozmiarem klatki 24 × 36 mm określana jest mianem matrycy pełnoklatkowej lub FF (ang. full frame). Matryce te stosowane są przede wszystkim w profesjonalnych lustrzankach cyfrowych. Jednak im bardziej jest czuła matryca, a zatem zawierająca więcej czujników przechwytujących światło, tym także jest droższa w produkcji. Z drugiej strony – smartfony, aparaty kompaktowe, lustrzanki amatorskie czy bezlusterkowce nie wymagają tak dużych matryc. Dlatego skonstruowane zostały matryce mniejsze rozmiarem, jednak równie czułe, jak pełnoklatkowe. To matryce z tak zwanym przycięciem (ang. crop factor). Crop jest wskaźnikiem przycięcia matrycy, który mierzy stosunek przekątnej standardowej klatki filmu 35 mm do przekątnej przyciętej matrycy. Najpopularniejszymi współczynnikami przycięcia są K = 1,3, 1,5, 1,6, 2,0. Na przykład K = 1,6 oznacza, że przekątna matrycy aparatu jest 1,6 razy mniejsza w przypadku przekątnej matrycy pełnoklatkowej lub przekątnej filmu 35 mm. Aparaty z przyciętą matrycą to zazwyczaj APS-C ze współczynnikiem K = 1,5-1,6 lub aparaty APS-H z K = 1,3.
• Matryca 1 2/3 cala – występuje w aparatach kompaktowych. Jej przekątna wynosi nieco ponad 7 mm. Powiększenie względem pełnej klatki: 5,62x.
• Matryca 1-calowa – tego typu matryce znajdziemy najczęściej w aparatach kompaktowych z wyższej półki, a czasem również w tanich bezlusterkowcach. Jej przekątna to już 16 mm. Powiększenie względem pełnej klatki: 2,7x.
• Matryca 4/3 – stosowana najczęściej w aparatach z wymienną optyką. Jej przekątna wynosi ponad 22 mm, a rozmiary takie zapewnią dobrą jakość zdjęć. Powiększenie względem pełnej klatki: 2x.
• Matryca APS-C – najpopularniejsza matryca, montowana w większości lustrzanek i bezlusterkowców zarówno z niższej półki, jak i w wyższych modelach. Jej przekątna to już 27 mm. Powiększenie względem pełnej klatki: 1,5x (1,6x dla Canona).
• Matryca pełnoklatkowa (35 mm) – jej wielkość odpowiada wielkości klatki filmowej 35 mm, stąd też pochodzi nazwa matrycy.