Ile wynosi prędkość światła?

Wiesz już, że to Albert Einstein jako pierwszy określił prędkość osiąganą przez fale elektromagnetyczne, czyli światło. Odkrycia tego dokonał w XX wieku. Czy jednak wcześniej próbowano zmierzyć się z tym zjawiskiem? Jak najbardziej tak. Jako pierwszy miał tym zając się Galileusz. To doskonale znany włoski fizyk i astronom, którego na pewno kojarzysz. Jego pionierskie odkrycia były inspiracją dla kolejnych badaczy. To, co dla wielu osób w tamtym czasie było nie do pojęcia, astronom starał się wyjaśniać i potwierdzać dzięki dostępnym narzędziom. 

Jak mogło wyglądać szesnastowieczne doświadczenie? Galileusz wraz ze swoim współpracownikiem udał się na szczyty dwóch oddalonych wzgórz. Każdy z nich wyposażony był w latarnię. W momencie, gdy jeden z badaczy odsłonił źródło światła, drugi miał zrobić to możliwe jak najszybciej. Celem eksperymentu było sprawdzenie, ile czasu upłynie od odsłonięcia latarni do uzyskania odpowiedzi od drugiego uczestnika. Choć tak przeprowadzone badanie miało oczywiście w tamtym momencie słuszność, nie dostarczyło precyzyjnej odpowiedzi na postawione pytanie. To po prostu nie miało prawa skończyć się inaczej. Galileusz szacował, że prędkość światła jest większa, niż 30 kilometrów na godzinę. Dziś wiemy, że jest to wartość nieporównywalnie większa. Mimo wszystko, sama chęć zmierzenia się z zagadnieniem zasługuje na uznanie. Zwłaszcza w dobie ograniczonych narzędzi.

Kolejnym z uczonych, o którym wiemy, że na pewno poświęcił wiele uwagi badaniu prędkości światła, jest Duńczyk Ole Roemer. W 1676 roku przedstawił on dowody na potwierdzenie stawianych przez siebie tez. Badacz uznał, że prędkość światła jest wartością skończoną. Wcześniej panowało przekonanie, jest to liczba nieskończona, której określenie jest niemożliwe. Naukowiec dotarł do tego poprzez obserwację Jowisza i jego księżyców. Jak dostrzegł, jego zaćmienia cechowały się różną częstotliwością. Mianowie w momencie zbliżania się Jowisza do Ziemi, występowały one częściej. Z kolei duże odległości powodowały, że dochodziło do nich znacznie rzadziej. Badacz udowadniał, że oznacza to dłuższą drogę do pokonania przez światło, aby zostało ono zauważone przez obserwatorów na Ziemi.

Na podstawie obserwacji duńskiego naukowca, holenderski fizyk poszedł krok dalej. Christiaan Huygens oszacował bowiem prędkość światła osiąganą w próżni. Badacz udowadniał, że jest to 214 300 kilometrów na sekundę. I trzeba mu oddać, że jest to wynik znacznie bliższy aktualnie znanym nam informacjom. Choć naukowcy starali się jak tylko było to możliwe, ograniczała ich dostępna na tamten moment wiedza, a także używane narzędzia badawcze. Dopiero w XVIII wieku technika uległa zmianom na tyle, aby pomiar prędkości osiąganej przez światło stał się bardziej precyzyjny. Jean Foucault był jednym z pierwszych naukowców, który dokonał pomiaru tej wartości. Użył do tego wirującego zwierciadła. Sposób ten pozwolił określić prędkość światła na podstawie przesunięcia obrazu padającego na obracające się lustro. To z resztą nie było jedyne dokonanie tegoż fizyka. Jean Foucault zasłużył się także zaprezentowaniem efektu Coriolisa. Zjawisko to występuje w momencie, gdy ciało porusza się w obracającym układzie odniesienia. Wszyscy wspomniani powyżej badacze bardzo zasłużyli się dla wyjaśnienia zagadnienia związanego z ruchem światła. Dzięki ich dokonaniom, każdy kolejny naukowiec stawiał ludzkość coraz bliżej rozwiązania kwestii prędkości światła.