Fotografia portretowa – na czym polega?

Fotografia portretowa to sztuka uchwycenia osoby lub grupy osób, w której dominuje twarz, jej rysy i mimika.

Zazwyczaj portretowanie polega na tym, że osoba fotografowana patrzy bezpośrednio w aparat fotografa. Szczególnie na początku historii tego rodzaju zdjęć tak właśnie ustawiane były portretowane osoby. W dzisiejszych czasach jednak wielu fotografów portretowych, łamie tę dawną zasadę, eksperymentując, zmieniając kąt widzenia czy sposób oświetlenia.

Portrety opowiadają historie nie tylko o ludziach, ale także o czasie, kulturze, doświadczeniu i miejscu. Niezależnie od tego, czy robisz zwykłe zdjęcia krewnym lub przyjaciołom, czy przygotowujesz profesjonalną sesję, istnieje kilka podstawowych wskazówek i technik dotyczących fotografii portretowej, które zapewnią pozytywne wrażenia i pomyślny efekt.

Fotografia portretowa obejmuje cztery rodzaje podejścia: ekologiczne, konstruktywistyczne, szczere i kreatywne. W porozumieniu z osobą portretowaną fotograf, trochę psycholog, powinien wybrać konkretne podejście na podstawie wcześniejszej rozmowy z modelem.

Ekologiczne podejście do fotografii portretowej oznacza, że portretowana osoba znajduje się w otoczeniu, które mówi o jej tożsamości lub zawodzie. Na przykład, jeśli kocha konie, portret może być wykonany w stajni podczas szczotkowania konia. Z drugiej strony, jeśli to na przykład pisarz, portret może zostać wykonany w gabinecie, podczas gdy skupia się na swojej pracy.

W konstruktywistycznym podejściu fotograf buduje pewną „atmosferę” dla całościowego wyglądu portretu. Fotograf, oczywiście za zgodą fotografowanej osoby, rozwija pomysł wokół portretu – dla uśmiechniętej, szczęśliwej pary. Pewnego siebie absolwenta szkoły, czy zarumienionej panny młodej, która tak bardzo chce rozpocząć nowe życie.

Szczere podejście do portretu to fotografowanie, gdy obiekt o tym nie wie – jest więc szczery. Zapewne można by powiedzieć, że jest to „nieformalny” rodzaj fotografii portretowej, ponieważ osoba fotografowana nie patrzy bezpośrednio w obiektyw. Jednak wielu fotografów portretowych lubi korzystać z tego podejścia, ponieważ jest ono mniej inwazyjne i można uchwycić określone emocje.

Podejście kreatywne – w porozumieniu z modelem polega na włączeniu manipulacji cyfrowej do procesu. Efektem jest zazwyczaj magiczny, bardzo atrakcyjny i atrakcyjny wizualnie portret, choć nie wszystkich on zadowoli i nie wszystkim może się spodobać.

Oprócz zręcznego posługiwania się aparatem dobry fotograf portretowy jest dobrze zorientowany w sztuce sprawiania, by portretowani ludzie czuli się komfortowo. Przede wszystkim powinien poznać swojego modela. Jakie są ich zainteresowania i hobby? Co robią w pracy i jak się z tym czują? Jakie miejsca mają dla nich znaczenie? Odpowiedzi na te pytania pokazują przemyślane podejście, które powinno ułatwić bardziej produktywną i wygodną sesję fotograficzną.

Może się zdarzyć, że nie będziesz miał czasu na dokładne rozeznanie przed zrobieniem czyjegoś portretu. W takim przypadku najważniejsze jest uzyskanie zgody osoby portretowanej. Okazuj szacunek w swoim podejściu i uprzejmość podczas całej sesji.

Naucz się interpretować mowę ciała. Niektórzy ludzie rozkwitają przed kamerą, podczas gdy inni stają się nieśmiali. Niektórzy mogą chcieć siedzieć godzinami, podczas gdy inni będą się spieszyć podczas sesji. Fotograf portretowy ponosi odpowiedzialność za interpretację mowy ciała fotografowanej osoby i wprowadzanie poprawek do procesu fotografowania według własnego uznania.

Aparat. Teoretycznie każdy aparat, od jednorazowego, przez smartfon, po aparaty cyfrowe, nadaje się do fotografii portretowej. Jednak lustrzanka cyfrowa lub bezlusterkowiec będą idealne, ponieważ oferują ustawienia ręczne, dając fotografowi ścisłą kontrolę nad ustawieniami, takimi jak ekspozycja, przysłona, ISO i czas otwarcia migawki.

Obiektywy. Początkujący mogą zacząć od obiektywu o ogniskowej od 85 mm do 135 mm, ponieważ te ogniskowe zapewniają najostrzejsze rezultaty bez zbytniego poszerzania lub spłaszczania obiektu. Później warto poeksperymentować z obiektywami zmiennoogniskowymi lub dłuższymi teleobiektywami do zbliżeń. Unikaj używania obiektywów szerokokątnych, które mogą zniekształcać twarz fotografowanej osoby i prowadzić do niepochlebnego i nienaturalnego zdjęcia.

Statyw. Wytrzymały statyw umożliwia ustawienie portretu i wyostrzenie modelu. Używając aparatu na statywie, fotografuj w trybie ręcznym. Pozwoli to na maksymalny poziom dostosowywania ujęć. Ponieważ drgania aparatu są mniejszym problemem podczas fotografowania na statywie, możesz wydłużyć czas otwarcia migawki, pomagając wykorzystać całe dostępne światło. Podczas zmniejszania szybkości migawki używaj niskiego ustawienia ISO 100-400.

Oświetlenie. Jako minimum będziesz potrzebować nasadki rozpraszającej do lampy błyskowej. Jednak jeśli myślisz o fotografii portretowej na poważnie, powinieneś postarać się o dodatkowe lampy i dodatkowy sprzęt do oświetlenia portretowego, w tym:

Lampy błyskowe i stroboskopy, które tworzą wybuchy światła i wypełniają wszelkie luki w oświetleniu otoczenia.

Odbłyśniki i blendy, które mogą być używane do pochłaniania lub przekierowywania zarówno oświetlenia zewnętrznego, jak i sztucznego.

Zdalne wyzwalacze – mogą pomóc w wyzwalaniu wielu błysków w określonych kombinacjach w locie.

Parasole, softboksy i dyfuzory, które łagodzą ostre ustawienia sztucznego oświetlenia i zmniejszają „inscenizowaną” jakość portretu studyjnego.

Tło. Jeśli robisz zdjęcia portretowe w studio, potrzebujesz prostego tła. Wybierz tło o długości co najmniej około 2 metrów w przypadku portretów o długości 3/4 postaci i o długości około 3-4 metrów w przypadku portretów całej wysokości. Tła fotograficzne są wykonane z różnych materiałów, w tym winylu, płótna, muślinu, a nawet papieru.

Dynamiczny charakter obiektu w połączeniu z szeroką gamą środowisk od profesjonalnych studiów po plenery oznacza, że nie ma jednego uniwersalnego ustawienia dla aparatu. Należy jednak pamiętać o relacji między obiektywem, fotografowanym obiektem i tłem. Czas otwarcia migawki, przysłona i ISO są powiązane z jasnością lub poziomem ekspozycji obrazu. Dzięki odpowiedniej kombinacji tych czynników z pewnością Twoje portrety staną się idealne. Wybierz ogniskową z zakresu od 50 do 100 milimetrów.

W fotografii portretowej perspektywa ma ogromny wpływ na efekt portretu.

w zależności od tego, czy trzymasz obiektyw powyżej poziomu oczu modelki, czy nieco poniżej poziomu oczu, tworzone są różne efekty,

jeśli trzymasz obiektyw zbyt wysoko, osoba, którą fotografujesz, będzie mała,

jeśli fotografujesz nieco od dołu, daje to osobie fotografowanej nieco wzniosły wyraz twarzy, który szybko może stać się arogancki,

potrzebne jest wyczucie – portrety zrobione spod podbródka wydają się niepochlebne, podczas gdy ujęcia zbyt wysokie mogą osłabić fotografowany obiekt.

Aparat powinien być narzędziem do osiągnięcia celu. Główną rolę odgrywają tu dwie osoby – Twój model i Ty. Dlatego skoncentruj się na najważniejszych rzeczach od strony technicznej:

Otwarta przysłona pomaga rozmyć tło, a tym samym oddziela obiekt od tła. To zwraca uwagę na temat.

Oko znajdujące się najbliżej aparatu powinno być ostre – jednak szczególnie przy otwartej przysłonie możliwe jest, że jedno z oczu nie będzie w 100% ostre, gdy model będzie miał lekko pochyloną twarz. Dopóki oko znajdujące się najbliżej aparatu jest ostre, wszystko wydaje się właściwe.

Fotografia portretowa rządzi się wszystkimi takimi samymi prawami jak każdy inny gatunek fotografii. Jednak by portret był prawdziwy – wszystkie znane Ci reguły musisz stosować ze szczególną dokładnością. Twarz z portretu błędu nie wybaczy.