Drodzy Rodzice!
Zapraszam Was i Wasze dzieci do fantastycznej zabawy!
Pucio. Przeciwieństwa to sprzyjające rozwojowi malucha
spotkanie z ulubionym bohaterem!
Zestaw zawiera 20 kartoników ilustrujących odpowiednią cechę
lub stan, które pozwalają na ułożenie 10 par przeciwieństw.
Na obrazkach są zaprezentowane przeciwieństwa bliskie
małemu dziecku, związane
z jego codziennością. Dobieranie
przeciwieństw, odszukiwanie
obrazka do pary, pomaga
w zrozumieniu przedstawionych
pojęć – pokazane w opozycji stają
się jaśniejsze, szczególnie wtedy gdy odnoszą się do stanów
trudnych do konkretnego zobrazowania. To z pozoru proste
zadanie pobudza do myślenia
i uczy również określeń,
które bywają wieloznaczne
i abstrakcyjne (np. zdrowy –
chory).
PRZECIWIEŃSTWA
POLECAMY CAŁĄ SERIĘ PUCIOWYCH
KSIĄŻEK I ZABAWEK
Rozumienie pojęć przedstawionych na obrazkach stanie się
łatwiejsze, a zabawa – jeszcze ciekawsza, gdy wykorzystacie
konkretne obiekty odpowiadające danym stanom i cechom.
To mogą być dowolne rzeczy, które macie w domu, np.
mały – duży (mały but dziecka i duży but taty, klocek mały
i duży, miś mały i duży). Układanie ich przy właściwych
obrazkach urozmaici zabawę i jeszcze bardziej pobudzi
dziecko do myślenia.
Dobrej zabawy!
Marta Galewska-Kustra
autorka serii książek o Puciu
Proponowane zabawy z zachowaniem stopniowania
trudności:
1. Wspólnie z dzieckiem oglądamy pojedynczy obrazek
i omawiamy jego zawartość (np. „Co robi Pucio? Co ma
Pucio?”, „Pucio ma owsiankę. Pucio je. Pucio
jest głodny”). Nazywamy przedstawiony
stan lub cechę: GŁODNY. Następnie
dokładamy do obrazka drugi z danej pary
i znów omawiamy zawartość („Co robi
Pucio? Pucio głaszcze się po brzuszku.
Jest zadowolony. Pucio zjadł owsiankę!”).
Nazywamy przedstawiony stan lub cechę:
NAJEDZONY. Na koniec podsumowujemy
zabawę, kolejno wskazując obrazki
i wypowiadając określenia: GŁODNY –
NAJEDZONY.
2. Kładziemy przed dzieckiem dwie pary obrazków.
Wybieramy jeden z nich i go omawiamy („Spodnie mają
dziurę. To STARE spodnie”). Zadajemy pytanie: „Gdzie
są NOWE spodnie?”. Dajemy dziecku czas, by odnalazło
właściwy obrazek. Jeżeli ma z tym kłopot, pomagamy mu.
Dołączamy obrazek do pary i jeszcze raz nazywamy oba
(wskazując je palcem): STARE – NOWE. Następnie układamy
pozostałą parę obrazków.
3. Układamy przed dzieckiem jeszcze większą liczbę
obrazków i rozpoczynamy wspólne poszukiwanie par
przeciwieństw.
4. Dziecko samodzielnie dobiera pary przeciwieństw
z rozsypanych 20 obrazków.
5. Układamy pary obrazków, celowo popełniając błędy.
Zachęcamy dziecko, by poprawiło nasze błędy i właściwie
dopasowało przeciwieństwa.