Znaleziono w kategoriach:
Gry planszowe (33)
Wróć
Drodzy Rodzice!
Zapraszam Was i Wasze dzieci do fantastycznej zabawy! „Pucio. Gdzie to położyć?”
to sprzyjające rozwojowi myślenia i mowy malucha spotkanie z ulubionym
bohaterem!
Grę kierujemy do dzieci, które ukończyły 2. rok życia. W pudełku jest 6 plansz.
Można się nimi bawić osobno lub też ułożyć je obok siebie, by zbudować przekrój
całego mieszkania Pucia.
GDZIE TO POŁOŻYĆ?
INSTRUKCJA
Do najprostszych, najpierw rozumianych, a potem używanych przez dziecko przyimków
należą: „do”, „w”, „na”. W naszej grze będziecie mogli je poćwiczyć wraz z tymi
trudniejszymi: „pod”, „nad”, „przed”, „za”. Jak to zrobić? W dalszej części instrukcji
przedstawiam propozycje zabaw, zaczynając od najłatwiejszych.
Zabawa 1. Oglądamy obrazek, którym będziemy się bawić. Omawiamy, co się na nim
znajduje, i pod spodem wykładamy pasujące elementy. Pozwalamy, by dziecko samodzielnie
kładło je tam, gdzie chce. Komentujemy to, co robi, np.: „Gdzie położysz książkę?
Książka na kanapę/na stół”.
Zabawa 2. Oglądamy obrazek, którym będziemy się bawić. Omawiamy, co się na nim znajduje,
i pod spodem kolejno wykładamy pasujące elementy, nazywając je, wyjaśniając, gdzie jest ich
miejsce (np. „Kubek stoi na stole”, „Książka. Książka na półkę”), i odpowiednio uzupełniając
obrazek. Po kilku takich próbach pozwalamy, by to dziecko go uzupełniło, samodzielnie
bądź z naszą pomocą. Jeśli maluch nie rozumie wskazówek, możemy je powtórzyć w formie
uproszczonej („na półce”) i pokierować ręką dziecka.
Zabawa 3. Bawimy się podobnie, ale pod obrazkiem kładziemy większą liczbę elementów
(np. wszystkie związane z łazienką). Dziecko musi więc nie tylko uzupełnić obrazek, lecz także
wcześniej odnaleźć pośród innych element, o którym mówimy.
Aby zwiększyć stopień trudności zabaw, używamy jednocześnie coraz większej liczby plansz
i ruchomych elementów, a w końcu przekroju całego mieszkania Pucia.
Zabawa 1. W tej zabawie dziecko stosuje przyimki, samodzielnie uzupełniając obrazek i opisując
to, co robi. By urozmaicić zabawę, możemy wymieszać ruchome elementy i wyciągać je
losowo z woreczka lub torebki. Dziecko losuje element i decyduje, gdzie go umieścić, mówiąc
np.: „Lala na półkę”.
Zabawa 2. W tej zabawie to my wykonujemy polecenia dziecka, czyli losujemy element
i uzupełniamy obrazek tak, jak podpowie nam maluch.
Zabawa 3. To najtrudniejsza zabawa. Wymaga dobrej znajomości obrazków i pamiętania, co do
nich pasuje. Układamy cały przekrój mieszkania i mieszamy wszystkie małe elementy. Później na
przemian – raz my, raz dziecko – losujemy i mówimy, gdzie należy umieścić daną rzecz. Zadaniem
osoby losującej jest jak najszybciej odnaleźć właściwe miejsce i położyć tam element.
By sprawdzić, czy dziecko potra stosować przyimki, można po uzupełnieniu obrazka zapytać:
„Gdzie jest… (np. piłka, miś)?”. Dziecko powinno odpowiedzieć na pytanie, używając odpowiedniego
przyimka. Jeśli tego nie robi bądź robi to błędnie, dajemy przykład poprawnej wypowiedzi.
Pamiętajmy, że przyimki pojawiają się w mowie dziecka stosunkowo późno – dwulatek ma prawo
mieć z nimi problemy.
Zestaw dodatkowo zawiera 5 stojących figurek bohaterów. Można je wykorzystywać
w grze (bez podpórki) albo po prostu bawić się nimi, używając podpórek.
Zabawy dla dzieci młodszych:
Zabawy dla dzieci starszych:
Rozumienie i używanie przyimków, a także określanie stosunków przestrzennych możemy
ćwiczyć także w trakcie codziennych czynności („Piłka leży na krześle, kubek jest w szafce, miska
jest w lodówce…”) i zabaw z wykorzystaniem różnorodnych obiektów. Przykładowo, by ćwiczyć
przyimek „do”, wystarczy przygotować kolorowe piłeczki czy klocki i pojemniki, których nazwy
dziecko zna i rozumie. Dajemy maluchowi piłeczkę i prosimy, żeby wrzucił ją tam, gdzie chcemy
(„do kubka, do puszki, do miski”). Podobnie robimy z innymi przyimkami („piłka dla lali, dla misia,
dla pajacyka”; „auto na krześle, na stole, na dywanie, na półce”).
Do poszczególnych plansz najbardziej pasują następujące elementy:
Nie trzeba się jednak ograniczać do tego układu, elementy można dowolnie przenosić z jednego
pomieszczenia do drugiego, a także układać w różnych miejscach w tych pomieszczeniach.
Dobrej zabawy!
Marta Galewska-Kustra
pokój Pucia i Misi:
autko, samolot, miś, lalka,
piłka, kubek z kredkami
przedpokój: parasol,
torba, czapka, rękawiczki,
klucze, buty
kuchnia: garnek, miska,
czajnik, kubek, drewniana
łyżka, marchewki
salon: książka, lampka,
wazon, zegar ścienny,
portret dziadka, koc
łazienka: gąbka, ręcznik,
papier toaletowy, gumowa
kaczka, szczotka do
włosów, pasta i szczoteczki
do zębów
sypialnia rodziców
i Bobo: pieluszki, pudełko
z chusteczkami, poduszka,
kapcie, kwiat doniczkowy,
okulary