Jak grać w Taboo? Zasady gry

Kto może grać w Taboo?

Taboo – gra, zasady: potrzebujemy dwóch drużyn, po minimum dwie osoby w każdej z nich. Oczywiście osób w każdej drużynie może być zdecydowanie więcej, tu limitu nie ma, ale bez przesady. Jak twierdzą sami gracze, nie musi to być liczba parzysta, jednak mówi się że najlepiej jeśli jest to grupa licząca do 12 osób (maksymalnie to dwie drużyny po 6 osób, a minimum to dwie drużyny po dwie osoby). Najlepiej też, jeśli gracze mają 12-14 lat, jednak i dorośli, którzy chcą ciekawie spędzić wolny czas z własnymi dziećmi lub z młodzieżą, są także mile widziani. Warto w tym miejscu dodać, że oprócz Taboo (gra klasyczna, podstawowa), jest także wersja Taboo Junior (przeznaczona dla dzieci) oraz Taboo po północy (zdecydowanie dla dorosłych z uwagi na używane określenia).

Bardzo prosta fabuła

Zasady gry Taboo polegają na tym, że skoro drużyny już są wybrane i rozdzielone, to teraz trzeba będzie ustalić, która z nich zgaduje pierwsza. Z tej też grupy (drużyny) należy wybrać tzw. podpowiadacza dla własnej drużyny. Druga z nich będzie grupą przeciwników, mającą wgląd zarówno w hasło, jak i słowa tabu, których zwykle jest pięć dla danego hasła – te karty, czyli hasło i słowa zakazane, mają także wspólną kolorystykę.

Zadaniem tzw. podpowiadacza jest naprowadzenie swojej drużyny na dane (wylosowane przez niego) hasło. Nie może on jednak: używać zakazanych (tabu) słów, które dla danego hasła są wypisane; nie może on gestykulować ani też wyśpiewywać czegokolwiek; nie powinien także używać tychże zakazanych słów w liczbie mnogiej, stosować synonimów wspomnianego hasła. Nad tą właśnie poprawnością, w swoim zresztą interesie, czuwa drużyna przeciwna, a przynajmniej jeden z jej uczestników. Na początku odgadywania ustawia się klepsydrę, która odmierza 60 sekund (tyle bowiem trwa jedna tura). Jeśli podpowiadacz złamie którąś z zasad, przeciwnik czuwający używa piszczałki – dmucha w nią i drużyna traci cenny punkt.

Przydatne akcesoria

Oprócz wspomnianych już kart (najczęściej jest ich 260) z hasłami oraz słowami tabu, są też: piszczałka (w danym momencie atrybut dla przeciwników), klepsydra odmierzająca czas, a może być także kostka do gry. Jeśli wybieramy grę z kostką, to warto pamiętać, że rzuca się nią tuż przed rozpoczęciem gry, tzn. gdy drużyny są już ustalone i wiadomo też, która z nich grę rozpoczyna oraz kto będzie podpowiadaczem. I tak, jeśli wyrzucimy na kostce 1, to będzie znaczyło, że zgaduje tylko jeden członek drużyny, 2 – daje drużynie podwójny czas, 3 – oznacza że podpowiadający w trakcie podpowiadania nie może się w ogóle ruszać, 4 – mówi o tym, że grają wszyscy uczestnicy zabawy, niezależnie, z której są drużyny wszyscy odgadują hasło, 5 na kostce ogłasza grę bez dodatkowych zasad.

Jest też taka wersja, w której grający poruszają się po planszy pionkami, których kolor wcześniej sobie wybierają (są dwa) i w zależności od tego, kto pierwszy dojdzie do mety, ten wygrywa. Po drodze można trafić, np. na „dodatkowy czas”.

Powrót